Chapter22 Zawgyi

493 34 0
                                    

6ႏွစ္ခန႔္ၾကာေသာ္ 🖤

အခ်ိန္ေတြကသာတျဖည္းျဖည္းသာကုန္လြန္ခဲ့တယ္။
Premဆိုတဲ့ေကာင္ေလးအေပၚထားခဲ့တဲ့
ခ်စ္ခ်င္းေမတၲာနဲ႔သစၥာတရားတို႔ကလြဲရင္
အရာရာတိုင္းကေျပာင္းလဲခဲ့ပါၿပီ။

ဒါေပမယ့္လည္း အခုကြၽန္ေတာ္က
လူပ်ိဳလူလြတ္တစ္ေယာက္မဟုတ္ေတာ့ဘူး။
အိမ္ေထာင္ရိွသလို အမႊာ‌သားေလးႏွစ္ေယာက္လည္းရိွေနခဲ့ပါၿပီ။

ကြၽန္ေတာ္လည္းရင့္က်က္လို႔
အခုဆို အေဖ ရွယ္ယာ၀င္ထားတဲ့
ပုဂၢလိက ေဆးရံုတစ္ခုမွာ
ႏွလံုးအထုကုတစ္ေယာက္ျဖစ္ေနပါၿပီ။

အသက္ကလည္း29 ေက်ာ္လို႔
သံုးဆယ္ပင္ျပၫ့္ပါေတာ့မည္။

ဒီေန့ ကြၽန္ေတာ့္သားေလး

AJ နဲ႔ JJ ရဲ့ ငါးႏွစ္ျပၫ့္ေမြးေန့။
အိမ္ေစာေစာျပန္ရန္မွာလိုက္ေသာ
ကေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ့မာတာမိခင္စကားေၾကာင့္
အလုပ္မ်ားကိုျမန္ျမန္ဆန္ဆန္ပင္
လက္စသတ္လိုက္မိသည္။

ကေလးႏွစ္ေယာက္ရဲ့
ႏွစ္ဖက္က ဖိုးဖိုးဖြားဖြားေတြအကုန္
လာမည္ဆိုေတာ့ မိဘေတြကိုလြမ္းေနတာနဲ႔
အေတာ္ျဖစ္ေနသည္။

ပစၥည္းေတြသိမ္းၿပီးထျပန္ရန္ျပင္ဆင္လိုက္ေတာ့

"ဘယ့္ႏွယ့္လဲဆရာ ျပန္ေတာ့မလို႔လား"

တံခါးအ၀မွ ေဆးရံုအုပ္ရဲ့အေမးေၾကာင့္

"အလုပ္ေလးေလလက္စသတ္ၿပီးတာနဲ႔
ျပန္ေတာ့မလို႔ဆရာေရ။ အိမ္က အမႊာႏွစ္ေယာက္
ငါးႏွစ္ျပၫ့္ေမြးေန့ပါတီေလးလုပ္မလို႔ဆိုေတာ့
သူတို႔ရဲ့ေမြးေက်းဇူးရွင္ႀကီးက ေစာေစာျပန္ခဲ့ဖို႔
မွာလိုက္တယ္ေလ။ "

"မိန္းမကိုေၾကာက္တယ္ဆိုပါေတာ့"

"ဟာဆရာကလဲ"

"ဘာလဲမေၾကာက္ဘူးေပါ့
ဖုန္းဆက္လိုက္ရမလား"

"စတာပါဆရာရယ္
ေၾကာက္ပါတယ္ "

Back To You Where stories live. Discover now