Chapter 11 Zawgyi

480 47 0
                                    

ဒီေန့ေက်ာင္းေရာက္ၿပီးကတည္းက
ကြန္ေတာ္သိပ္အဆင္မေျပ။
ေခါင္းကိုက္သလိုလိုေခါင္းမူးသလိုလို
ရင္တုန္ၿပီးေျခဖ်ားလက္ဖ်ားမ်ား
ေအးစက္ေနသျဖင့္တကၠသိုလ္ရဲ့‌
ေဆးေပးခန္းမွာကြၽန္ေတာ္လာလွဲေနမိသည္။

ေနမေကာင္းတဲ့ေက်ာင္းသားမရိွလို႔ထင္ပါရဲ့
တိတ္လို႔ဆိတ္လို႔။တိတ္ဆိတ္ေနရင္
အေတြးမ်ားလည္းဟိုးအေဝးကိုပ်ံထြက္ဖို႔
လြယ္ကူေနတာေပါ့။

ကြၽန္ေတာ္မွတ္မိသြားပါၿပီ။အကို႔ကိုကြၽန္ေတာ္
Heat တက္ေနတုန္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေတာင္းဆိုခဲ့မိတာ။
အကိုကကြၽန္ေတာ့္ကိုညီတစ္ေယာက္လိုခ်စ္ေတာ့
အကုန္လံုးလုပ္ေပးမွာေပါ့ေလ။အေတြးလြန္တာက
ကြၽန္ေတာ္ပါ။

ဘာေၾကာင့္မွန္းမသိပါဘူးဗ်ာ။
အဲအေၾကာင္းေတြေတြးလိုက္တိုင္း
မ်က္ရည္ကအလိုလိုက်လာၿပီးသား။

ဟိုေန့ကမားဆီကဖုန္းလာတယ္။
ထိုင္းမွာရိွတဲ့ဆိုင္ကလြဲရင္က်န္ဆိုင္ခြဲေတြအကုန္
မားကေရာင္းပစ္လိုက္ၿပီတဲ့ေလ။

ရလာသမ်ွပိုက္ဆံရဲ့တစ္၀က္ကို
စားေသာက္ကုန္လုပ္ငန္းတစ္ခုမွာ
ရွယ္ယာထၫ့္ၿပီးက်န္တဲ့ပိုက္ဆံ
အကုန္လံုးကိုဘဏ္မွာစုထားတယ္တဲ့။

ပါးကလည္းပင္စင္ယူလိုက္ၿပီ။
အခုပါးနဲ႔မားက ထိုင္းျပန္ေရာက္ေနေတာ့
ကြၽန္ေတာ့္ကိုအိမ္မွာျပန္လာေနေစခ်င္တယ္တဲ့ေလ။
က်ံန္ေတာ္ အကို Boun ကိုလည္းမခြဲႏိုင္။
ဘယ္လိုမ်ားေျပာၿပီးအိမ္ျပန္ရမလဲ။

‌မားတို႔ဖက္ကေတြးရင္လည္မွန္ပါတယ္။
အလုပ္ထဲဘဲအာရံုေရာက္ေနလို႔
ကြၽန္ေတာ္နဲ႔ေနဖို႔အခ်ိန္မရိွခဲ့ဘူး။
အဲတာေၾကာင့္တစ္မိသားစုလံုး
အတူတူေနဖို႔ကြၽန္ေတာ့္ကို
အိမ္ျပန္လာေစခ်င္ေနၾကတာေလ။
.............................................................................
Prem တစ္ေယာက္အေတြးေပါင္းစံုႏွင့္
ေသာကမ်ားေနစဉ္အခန္းထဲ
ေကာင္ေလးတစ္‌ေယာက္၀င္လာကာ
ကြၽန္ေတာ္ႏွင့္ေဘးခ်င္းကပ္ရပ္ကုတင္ေဘး၌
၀င္လွဲလိုက္ကာ သူ႔ဖက္ကစၿပီးစကားေျပာလိုက္ပါသည္။

လက္ႏွစ္ဖက္ကို ယွက္ၿပီးရင္ဖတ္ေပၚတင္ကာ
မ်က္ႏွာက်က္ဆီဦးတည္ေနေသာ ဒီလူ က

Back To You Where stories live. Discover now