ညေနခင္းအခ်ိန္ေလး အျပင္မွာေလေတြအရမ္းတိုက္ခတ္ေနသည္။ တိုးေဝ႔ွလာေသာေလႏုေအးမ်ားေၾကာင့္ ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ ခံစားလိုက္မိသည္။
၀န္ရံတာမွာကြၽန္ေတာ္တစ္ေယာက္တည္း မိုးမရြာမီပတ္၀န္းက်င္အေျခအေနအားခံစားရင္း
"မိုရြာေတာ့မယ္ထင္တယ္"
အကို Boun စကားေၾကာင့္
"ေကာင္းတာေပါ့ မိုးရြာတာကြၽန္ေတာ္ႀကိဳက္တယ္"
"မင္း က အေအးဒဏ္ကိုခံႏိုင္လို႔လား"
"မခံႏိုင္ရင္ ျပတင္းေပါက္ေတြပိတ္ထားမွာေပါ့"
ကြၽန္ေတာ္၀န္ရံတာကေနလွမ္းေျပာရင္း
"ဂ်ိန္း......" အသံႏွင့္ရုတ္တရက္ဆိုသလိုလ်ွပ္စီးႏွင့္အတူမိုးမ်ားခ်ိန္းလာၿပီ
ကြၽန္ေတာ္မိုးခ်ိန္းသံအရမ္းေၾကာက္တယ္ မိုးခ်ိန္းသံၾကားရင္အရမ္းလည္းအားငယ္တယ္ ကြၽန္ေတာ္အလ်ွင္အျမန္ဘဲအခန္းထဲေျပး၀င္လိုက္ကာ ျပတင္းေပါက္ေတာင္မပိတ္ဘဲကုတင္ေပၚ၌ ေမွာက္ရက္ႀကီးငိုခ်မိလိုက္သည္။
"ကေလး မင္းဘာျဖစ္တာလဲ" ဟုေမးကာကြၽန္ေတာ့္ကုတင္ေဘး၌၀င္ထိုင္ၿပီးေခါင္းမ်ားကိုပြတ္သတ္ေပးေနသူမွာ အကို Boun
"ဂ်ိန္း ........" ဟူေသာအသံႏွင့္အတူျပတင္းေပါက္ႏွင့္နံရံမွာေလေၾကာင့္ ရိုက္ခတ္မိသျဖင့္ အျပင္မွ လ်ွပ္စီးမ်ားကိုတိုက္ရိုက္ႀကီးလွမ္းျမင္ေနရသည္။
"ကြၽန္ေတာ္ေၾကာက္တယ္ အာ့ ဟီးဟီး...."
မရေတာ့ဘူး ကြၽန္ေတာ္တကယ္ကို အရမ္း၀မ္းနည္းေနၿပီ
ထိုစဉ္အကို က ျပတင္းေပါက္ပိတ္ကာ လိုက္ကာလဲခ်ေပးလိုက္သည္။ ပီးရင္ကြၽန္ေတာ့္ေဘးလာထိုက္ကာ ကြၽန္ေတာ့္တကိုယ္လံုးကို သူ႔ရင္ခြင္ထဲဆြဲသြင္းလိုက္ၿပီး
"မေၾကာက္နဲ႔ေတာ့ေနာ္ အကိုရိွတယ္"
သူ႔ရင္ခြင္ထဲမွာကြၽန္ေတာ္အရမ္းငိုေနမိတယ္
"မငိုပါနဲ႔ေနာ္ကေလး အကိုရိွတယ္"
ကြၽန္ေတာ္ ေခါင္းငံု႔ရင္းရိႈက္ေနမိသည္။အကိုBounကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းေလးကို နမ္းေနသလိုခံရသည္။ကြၽန္ေတာ္အေပၚေမာ့ၾကၫ့္လိုက္ေတာ့ အကိုကကြၽန္ေတာ့မ်က္လံုးေတြကိုစိုက္ၾကၫ့္ေနတယ္။အၾကၫ့္မ်ားရန႔္တန႔္မသြားဘဲ
BẠN ĐANG ĐỌC
Back To You
Lãng mạnThis is BounPrem fan fiction. Boun Noppanut and Prem Warut are not only medical students but also roommate. Prem is first year and Boun is his senior from the third year. A love story between these two boys.
