OBSERBASYON
(February,16,1986-7:42 PM)
Matiwasay akong nakaupo sa hospital bed habang hinihintay si papa na bumalik sa kadahilanang bumili ito ng makakain para sakin.....ngunit ang katotohanang nagkaron ako ng depresion ay mahirap talaga lalu na't nagkaron din ako ng karanasan sa maladimonyung bahay na yun na syang nagsimula kung baket ako nagkaron ng saket na depresion...sa totoo lang kahet ngayun ay natatakot paren ako....laging pumapasok sa isipan ko na panu kung makalabas sila sa rehab ng mga may saket sa utak....panu kung balikan nila ako dahil sa ginawa kong pagpupuksa sa lugar nila kung saan sila nagdadasal sa demonyo nilang diyos....kaya kahet uminom pa ko ng gamot pang iwas depresion ay siguro hindi ko na talaga maiiwasan yun.....dahil ang naranasan ay naranasan na ang dapat ko nalamang gawen ay kalimutan ang nakakatakot na ala-alang yun at intindihin muna ang aking sarili para sa panibagong buhay....marahan akong nag angat ng tingin ng narinig kong bumukas ang pintuan ng kwarto ko....
"Anak"
"Pa?...baket po?"
"Nagugutom ka naba?"
"H-hindi pa naman po.....sa katotohanan nga po nawawala na naman sa hwisyo ang isip ko lagi nalang negatibo ang naiisip at minsan pa ay iniisip ko na baka makatakas sila sa rehab pah?...ayoko nang maangyari ulet iyun saken..."kwento ko kay papa habang na papaligiran ng mga luha ang mata ko....huminga ng malalim si papa at hinaplos ang buhok ko....
"Anak...hindi na mangyayari ulet yun sayo magtiwala ka kay papa....at sinisigurado kong hindi sila makakatakas sa rehab ang mga baliw na yun.....
"Malasadimunyo rin ang pagiisip nila pah"
"Oo kaya tatagan mu ang loob mu....labanan mo ang saket mo...nagawa mu ngang labanan ang mga baliw na yun yan pa kayang pisting saket nayan"
"O-opo pa...lalabanan ko toh"
"Yan ganyan ang anak ko"
Sa totoo lang nagiging magaan ang loob ko kapag nasa tabi ko si papa at si kael....ngunit sadya talagang mapaglaro ang tadhana dahil wala sila sa tabi ko para gabayan ako nung mga panahong nakakulong ako sa demoyong bahay nayun at takot na takot....narinig nameng may kumatok sa pintuan....
"Anak....pagbubuksan ko lamang ang mga panauhin ha"sabi ni papa at tango lang ang sinagot ko sa kanya...marahang binukas ni papa ang pintuan at ang mga panauhin namen ay dalawang babae at isang lalaki....nagtaka ako nang mahuli kong sumusulyap saken yung isang babae habang kausap si papa....lumipas ang ilang minutong paguusap ay pinatuloy ni papa ang mga panauhin namen...nagulanting akong tumingin sa mga dala nilang mga gamet....camera,bumbilya para sa camera at bibliya....
'A-anung gagawin nila?'
Naguguluhan ko silang pinasadahan ng tingin dahil sa ginagawa nilang pagprepepera....pagkatapos mag ayos ay sinuri ko ang mga bagay na nasa harap ko....nasa aking harapan ang camerang may bumbilyang nakakabit bandang taas na bahagi at talagang nakakasilaw yun...at ang kaliwang bahagi naman ay syang nakaupo yung lalaki....at sa kanang bahagi naman ay yung isang babae....at yung pangalawang babae naman ay nasa likod ng camera na tila sya ang gagabay sa camera.....bigla akong hinawakan ni papa sa kamay hindi ko man lang naramdaman ang paglapit nya....
"A-anu ito papa?"tanung ko kay papa ngunit si papa ay bumuntong hininga lang.....sumulyap sya sa mga bisita....
"Maaari ko bang makausap muna ang aking anak bago simulan ang obserbasyon"
"Go ahead ser"ani nung babaeng nakaupo....bumaling naman saken si papa at mas lalo pinisil ang kamay ko...
"Diba anak....gusto mo nang mawala sa sistemang mung yang nakakatakot nanaranasan mo?"ani ni papa tango lang ang sagot ko sa kanya...
