Sincerely, Elena

Chapter 12: Dante

I kissed her and I fucked up. Big time.

I knew I shouldn't have done that, but I was too caught up with my feelings that I forgot to even consider hers. And right now, I didn't even know how to approach her. We didn't talk, nor barely looked at each other; unless it was tutoring session. It felt awkward as I stared at her glancing away from me while teaching me. It felt too formal and cold. I tried to speak up but as soon as I was about to say something. Fear took over me. I knew it was my fault. It wouldn't be this way. if it didn't happen.

I hated it. I hated seeing us like this.

Mas kumalat ang rumor ukol kay Elena at Romer ng makalawang araw. Halo-halo ang reaksyon ng mga tao. Ang iba ay positibo, habang ang iba naman ay negatibo. Walang ginawa si Elena sa kumakalat na balita at tumahimik lamang ito. Napansin ko na mas mapanuri siya sa kanyang kinakausap at madistansya sa mga tao.

Nalaman din ng principal ang pagsuntok ko kay Romer noong araw na iyon. Lumaganap rin sa buong campus ang video namin dalawa ni Romer hanggang sa social media at dahil doon, kinabukasan, pinatawag kaming dalawa ni Romer sa principal office. Pinilit kong hindi magalit sa kanya habang pinapagalitan kami ng principal.

"Do you realize the extent of you two doing this inside the school and knowingly na kalat na ito sa social media ngayon! Sa mga pinaggagawa ninyo, you are ruining the reputation of our school!" galit na galit na sinabi ng principal.

Parehas kaming hindi nagsalita. Lumingon ako kay Romer na nakayuko at sumulyap ng tingin. He stared down blankly at the floor, with no expression at all. Bakas sa kanyang mukha ang pasa na ibigay ko sa kanya.

Nabaling ang aking atensyon nang marinig ko ang boses ni Principal Santos."Now tell me, ano ba ang pinaggalingan nang away niyo at bakit?"

Napalingon si Romer at sumagot, "Hindi ko nga po alam, basta sinuntok niya lang po ako sa mukha. Wala po akong kamalay-malay."

I smirked darkly, realizing all the bullshit he said. Gago talaga. I said inwardly. Hindi ako sumagot at hinayaan ko siyang magpatuloy na gumawa ng kung ano-anong eksplanasyon na maisip niya.

"I knew you hated me from the start. You are just jealous because of Elena" he sneered.

I glared back at him. Aba gago to ah!

Hindi ako dumepensa. Kinuha ko lamang ang phone ko sa aking bulsa at ibinigay sa principal. Napakunot siya ng kanyang noo, "You know you are not allowed to use your phone inside the campus unless it is important!" Principal Santos reminded.

"Ma'am just look at the photo. This is my evidence as to why I punched him," I explained. I glanced at Romer who looked like he was about to burst out.

Kinuha ni Principal Santos ang aking cellphone at sinuro ang litratong ipinakita ko sa kanya. "Ano ito at saan galing ang litratong ito?" Tanong niya.

Tinukod ko ang ang kamay sa table at sumagot. "Ma'am 'yan po ang kumakalat na photo po ni Ms Payton at Romer po." Tumingin ako kay Romer at ngumiti ng may kabalakyutan. "Siya po ang nagkalat ng photo," I fibbed. Hell, I don't even know if he was the one who spread the photo all over the campus.

Nagulat siya sa akin sinabi at napatayo sa kanyang inuupuan. "T-that's n-not true!" pautal-utal niyang sinabi.

Humalukipkip ako at pinagmasdan siyang naghuhuramentado sa harapan ng principal. "Hindi po iyon totoo. Nagsisinungaling po si Dante." Inilapag niya nag kanyang dalawang kamay sa lamesa at sinabi, "Ma'am wag po kayong maminawala sa kanya. Wala po akong alam tungkol sa litrato na iyan."

Iminuwestra ng principal ang kanyang kamay, "Phone?" Sabay tingin niya kay Romer.

Bakas sa kanyang mukha ang pagkabahala. Kinuha niya ang cellphone sa kanyang bulsa at ibinigay kay Principal Santos. "Password?" tanong ulit ni Ma'am Santos.