umbrella || jenlisa

32

Uzun zamandır yb yoktu çünkü bu kitabı telefondan yazmak bana pek zevk vermiyor bilgisayarı bekledim. Ayrıca yb için düşündüğüm hiç bir şey içime yeterince sinmedi ve Hypnos gibi içime sinen bir finali olsun istediğimden, sizi biraz beklettim. 

Birazcık modum düşük bu yüzden yorumlarınız benim için önemli

Bu kitap bittikten sonra taslağımda yayımlanmayı bekleyen çok kitap var, bekelmede kalın güzellerim

...

Jennie

Onun masumluk timsali bedeninde ve akan gözyaşlarında gezdirdim gözlerimi. 

Bunların hiç birini hak etmemiş, zamanın yorgunluğuyla yetiştirdiği iki kızının da mutlu evliliklerini görebilmek için yıllarca her şeyi inkar etmişti. 

Nasıl bağlandım ona, nasıl benim de hayatımın bir parçası oldu bilmiyorum. Ama belki de küçük ailemin en vazgeçilmeziydi.

O anneydi, o anne demekti.

Bir aile başında kimse olmadan nasıl ayakta dururdu? Ben,öz ailem başında kimse olmadan koskoca bir hikaye yazmıştım. Belki kan bağıyla değil de, anne yerine koyduğumuz birileri hep vardır.Olmazsa yaşamak, sevgisiz yaşamak gerçek imkansızlıklardan. O da benim hikayemin annesiydi. 

Öyle ki, şu an ağlaması gereken son kişi olmasına rağmen ağlıyordu. 

Onun beni etkilemesine izin vermeden, dik duruşumu bozmamaya çalıştım. 

Hayal kırıklığına uğramaktan, onun beni değil kızını savunmak için gelmiş olmasından korktum.

Rosalie de benim korktuğum ihtimale sevinmiş olmalı ki, dağılmış bedeninde bir gülümseme ve solmuş gözlerinde bir umut görmüştüm.

Onun şahitliği bir çok şeyi değiştirebilirdi ve Jisoo, onun Rosalie'den yana olacağına emin olduğu için davayı haber vermememi tembiglemişti.

Ancak yaşlı kadın buradaydı işte, ve dudaklarından dökülenler, korkularımı haksız çıkarmıştı.

"Senin için buradayım Jennie."

...

Mahkeme salonundan çıkmak üzere adımlarımı kapıya yönlendirdim. 

Dolu gözlerimle kapıya ilerlerken, hakimin söylediği her bir cümle aklıma kazınmış ve asla silinmemek üzere zihnime çerçeveletilmiş gibiydi. 

Etrafımdaki sesler buğuluydu, yalnızlık ve özgürlüğün etkisiyle, salonda sadece ben, Rosalie ve hakim vardık sanki. 

Ona baktım, avukatı çantasını topluyordu ve o da onun başında dikiliyordu.

Özgüvenli suratı, eskisi gibi değildi. Hüznü ilk defa gözlerindeydi ve artık siniri dinmiş gibiydi.

Yarım saatten kısa süren, yıllarımı dakikalara sığdırmış dava,bu odadaki herkesin en değerli dakikalarından biri gibiydi.

Gözüm sevdiğim kadına kaymadı. Jisoo, Rosie veya benim tarafımda sessiz sessiz ağlayan, kızının özgürlüğünü kısıtlayacak davada benim yanımda durmuş yaşlı kadına kaymadı. 

Sadece ben, Rosalie ve hakimin kelimeleri. Yanındaki bilgisayarda, hayatımda bir daha asla görmeyeceğim darp görüntüleri. 

Rosalie'nin düzgün yüz hatlarının ilk kez çökmüşlüğü. Güzel kadının, her duygusunu benden gizlemesine rağmen bu sefer hiç bir şeyini gizlemeyişi. İçindeki kötülükle birlikte her duygusunu, bütün salona gözleriyle anlatışı.