End Game 54

798 21 2
                                    

(A/N: Pasensya na guys at natagalan ang ating update HAHAHA! Ang saya ko lang these past few days dahil unti-unti nang bumabalik passion ko sa Arts. Naka-focus ako ngayon sa pag-eenhance pa lalo ng skills ko sa sketching at watercolor painting then kaunting calligraphy. It feels so good talaga when you've brought back what you had loss.)

End Game 54

"Step into the daylight and let it go"

Sheliah Santibañez

Matapos kong sabihin iyon, hinawakan ko na ang kamay ni Art at inilalayan ko siyang pumasok muli sa loob. Marami pa din ang nagtangkang magtanong sa amin ngunit hindi na sila nakakuha pa ng tyansa. Pinigilan na din sila ng security para hindi na sila makapasok pa.

When we entered the lobby Art moved in front of me. "Don't blame yourself." he said.

"You heard Monica earlier. You heard her story. Hindi naman talaga mangyayari ang lahat ng 'to kung hindi dahil sa akin."

"I am the one to blame Sheliah. I am the one who fell for her before, I hurted her. I am aware of the stupid things I've done when we were young."

Hinawakan ko ang kamay niya at nagtungo kami papuntang cafeteria. "Then let's blame ourselves."

He didn't bothered to reply back at my statement. It's better off this way.

We sat on a vacant table and I asked if what he would like to eat. "Gutom ka na. What food would you like?"

"Kung ano yung sa'yo." akma na sana akong tatayo para bumili pero pinigilan niya ako. "Ako na ang bibili. I want to serve you just like before." my heart went into craze. He still can make my broken heart into whole by his words.

Sinabi ko sa kaniya na gusto ko ng Fish fillet with rice at orange juice bilang drinks. Agad naman siyang umalis para bumili.

I looked around the place, kakaunti na lang ang tao dito dahil gabi na. Nagsisiuwian na din ang ibang bisita ng mga pasyente.

A sudden thought has crossed my mind. Kamusta na kaya ang surgery ni Lucas? My friend, my brothers? Are they still in there? Ilang oras na din ang nakakalipas at wala pa din kaming balita sa kanila.

Kinuha ko ang cellphone ko sa bulsa at nag-message ako kay Autumn sa kung ano na ang lagay nila doon. I waited for almost 20 minutes at wala pa ding respond. I tried calling her pero binababaan niya lang ako.

"BISH!!!"

Napahawak ako sa dibdib ko nang biglang sumulpot si Autumn at Divina. Kinurot ni Divina si Autumn. "What happened? Kamusta na si Lucas? Is he fine? Tell me."

Autumn looked at me with a worried face, gano'n din ang ginawa ni Divina. Please God, please tell me that what I am thinking is not true.

"Autumn... Divina?" pagtawag ko sa kanila ngunit hindi nila ako sinagot. Nagsimula na akong kabahan sa inaakto nila. "F*cking answer me."

"You better come with us, nando'n na din si Art..." nag-aalangang sambit ni Divina. I didn't made a single move so she grabbed my hands. "Sheliah."

"Ano ba kasi 'yon? Hindi ako sasama hangga't hindi niyo sinasabi sa akin."

"It's complicated to explain. It's better kung yung mga doctor na lang ang magsasabi sa'yo. I myself can't process does things Sheliah. I can't say it you in a most appropriate way." Divina added.

End Of All The Endings (Book 2)Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon