Eastwood: The World Of Zodiac

EPILOGO • Ang Kahilingan

•••★•••

Epilogo
Ang Kahilingan

    

NATAGPUAN ko ang aking sarili sa loob ng isang kagubatan. Hindi sa Wildcoast. Hindi sa Eastwood. Pawang kulay pula ang mga dahon ng bawat punong madaraanan.

Naglakad-lakad ako at hindi nagtagal ay natagpuan ko ang isang batis kung saan ay may isang babaeng nilalang na dito'y nakatanaw.

Nakaterno ang kanyang kasuotan sa kulay ng mga dahon ng puno. Ang kanyang itim na buhok ay abot hanggang kanyang talampakan. Ngunit hindi ito ang kumuha ng aking atensyon kundi ang isang puting sawa na nakasampay sa kanyang balikat at pumupulupot sa kanyang kanang braso.

Iniligoy niya ang kanyang mga mata sa akin. "Sino ka? Papaano ka napadpad rito? Isa ka bang Diyos?" tanong niya.

"H-Hindi. Ako si Evan, isang Maharlika sa kaharian ng Eastwood. Maaari ko bang malaman kung nasaan ako?"

"Ikaw ay nasa isang kaharian na tanging ang mga lubos na nagngangailangan lamang ang nakatutunton," tugon niya. "Kaya, sa aking pakiwari, mayroon kang matinding pangangailangan."

Hindi ko mawari kung ano ang tinutukoy niya.

"Ano ang iyong ngalan?" usisa ko.

"Ako si Amara, Diyosa ng Pag-ibig," pagpapakilala niya.

Diyosa?

"Isa kang Diyosa? I-Ibig bang sabihin nito ay patay na ako?"

Napansin kong bahagya siyang natawa sa aking sinabi. Tinangnan niya sa mata ang ahas na nakasampay sa kanyang balikat at para bang kinakausap niya ito. "Nagpapatawa ka ba?" tanong niya sa akin. "Ikaw ay nasa Kaharian ng Pag-ibig, at hindi sa kabilang-buhay."

"Kung gano'n —"

"Ikaw ay buhay na buhay." Siya na mismo ang tumapos sa pangungusap ko. "Ngunit, ramdam na ramdam ko kung papaano namatay ang iyong puso dahil sa isang partikular na tagpo sa iyong buhay."

Kunot-noo kong tinanggap ang pahayag niya. "Anong ibig mong sabihin? Anong tagpo?"

"Ikaw ang makasasagot sa tanong na 'yan, Evan. Anong tagpo sa buhay mo ang sa tingin mo ay naging dahilan upang mapadpad ka rito?" tanong niya.

Patuloy akong nagtataka sa mga bagay na lumalabas sa bibig niya. Ni hindi ako sigurado kung totoo ba itong nangyayari o 'di kaya ako'y nananaginip lamang dahil nang minsan kong kapain ang aking leeg ay walang anumang sugat na taglay ito.

"Maaari mo bang ipaliwanag ang nais mong ipahiwatig?" pabor ko.

Marahan siyang umupo sa isang malaking tipak ng bato. "Walang sino man ang nakararating sa lugar na ito nang walang malalim na dahilan sa kaibuturan ng kanilang puso. Ito ang Kaharian ng Pag-ibig, at masasabi kong may pangyayari sa buhay-pagibig mo na dala-dala mo pa rin hanggang ngayon na siyang nagpapabigat sa iyong dibdib.  Maaaring ika'y pinagtaksilan ng iyong kasintahan. Maaaring nais mong mahalin ka ng iyong iniirog. O 'di kaya ay mayroon kang minahal na naging dahilan ng iyong pagkasawi," paliwanag niya.

Naging malinaw na sa akin ang ipinupunto niya at isa lang ang naiisip kong rason — si Ava.

Alam ko sa aking sarili na mahal ko siya magpahanggang sa puntong ito. Kahit pa man marami na ang naganap, hindi pa rin nito nagagawang tabunan ang pagmamahal ko para sa kanya.

Naniniwala akong ang sakit na idinulot ng kanyang pagkasawi ang naging rason kung bakit napadpad ang diwa ko sa kahariang ito.

"May isang nilalang na masasabing kong lubos kong minahal. Sa kanya ko unang naramdamang sumaya sa parang walang ano mang kondisyon. Para akong lumilipad dahil sobrang payapa lamang ang mga bagay-bagy sa t'wing kasama ko siya. Ngunit, kamakailan lamang, bigla siyang binawian ng buhay at masasabi kong ang rason ng kanyang pagkasawi ay hindi makatarungan, dahil wala siyang pagpipilian," salaysay ko.