Μπελάς στο Γραφείο

27. Το ραντεβού (Μέρος Τρίτο)

«Γιατί πάλι, τι έγινε;»

Γιατί με αποφεύγει όλο το βράδυ και εγώ το μόνο που ήθελα είναι να είμαστε μαζί.

«Γιατί είναι πολύ βλάκας! Είχε ένα κάρο ελεύθερες θέσεις παρκινγκ και πήγε και το πάρκαρε στου διαόλου τη μάνα. Περπάτησα κοντά ένα χιλιόμετρο με αυτά τα τακούνια.»

Της έδειξα τα καινούργια μου πέδιλα κουνώντας χαρούμενη τα δάχτυλα των ποδιών μου.

«Πω φοβερά είναι. Δέρμα;»

«Ε, ναι!»

Κοιτάξαμε πάλι προς τη μεριά του. Είχε ακουμπήσει τώρα με την πλάτη, πίσω στον τοίχο και έπαιρνε βαθιές εισπνοές. Έμοιαζε πολύ ταλαιπωρημένος.

Με τα ρούχα αυτά και το μαλλί το ατημέλητο δε θύμιζε καθόλου τον σκληρό, απροσπέλαστο και απρόσιτο άντρα που έβλεπα κάθε μέρα στο γραφείο, αλλά περισσότερο ένα ευάλωτο, ευαίσθητο αγόρι.

«Είναι να τον λυπάσαι απόψε τον άμοιρο», είπε η Δέσποινα και τρεμόπαιξε στιγμιαία τα βλέφαρά της. Είχε μόλις πει καλή κουβέντα για αυτόν ή ήταν το αραιωμένο ρούμι που μιλούσε;

"Καλά, θα πάω τελικά..." μουρμούρισα και περπάτησα διστακτικά προς το μέρος του.

Ίσως αυτό να ήταν εντέλει, ένα απροστάτευτο αγόρι, με ευγενική ψυχή και...

Μόλις με είδε να πλησιάζω, σήκωσε αμυντικά τα χέρια του και στριμώχτηκε σε μια γωνία στο πλάι.

"ΜΗ ΜΕ ΠΛΗΣΙΑΖΕΙΣ, ΦΥΓΕ», φώναξε και μια νέα έξαρση βήχα του τάραξε το στήθος.

...και αγενής!

Πολύ αγενής!

Δε φτάνει που ήθελα να τον βοηθήσω.

Φυσικά αγνόησα τις εντολές του, εδώ δεν ήμασταν στη δουλειά να με έχει σήκω – κάτσε, και πήγα κοντά του.

Έπρεπε κάποιος επιτέλους να του μάθει καλούς τρόπους.

"Συγγνώμη, μα είστε καθόλου με τα καλά σας; Πώς μου φέρεστε έτσι; Με ποιο δικαίωμα μου μιλάτε με τέτοια απέχθεια, με τόση αγένεια; Από πού αντλείται όλη αυτή η αλαζονική συμπεριφορά προς το πρόσωπό μου; Εσείς προτείνατε να βγούμε, επιμένατε μάλιστα, να μας βγάλετε έξω για ποτό και να γιορτάσουμε την επιτυχία σας με τους μετόχους, μας βάλατε στη διαδικασία να ντυθούμε, να βαφτούμε, να, να, να γίνουμε έτσι...», είπα επιδεικνύοντας με το χέρι μου τον εαυτό μου, «και όλο το βράδυ με αποφεύγετε, δε μου μιλάτε, και όταν μου μιλάτε είστε αγενής και τώρα με διώχνετε, με διώχνετε; Απαιτώ να μάθω τι σας φταίει; Τι;»