«Μα τι έχει πάθει αυτός ρε Δέσποινα;»
«Τι εννοείς, μια χαρά τον βλέπω!»
Στρέψαμε και οι δύο το βλέμμα μας στον Σταύρο, που είχε στηρίξει το ένα του χέρι στον τοίχο, και διπλωμένος στα δύο, έβηχε ασταμάτητα στο εσωτερικό του αγκώνα του άλλου του χεριού.
«Δες τον, δεν έχει σταματήσει να βήχει από τη στιγμή που συναντηθήκαμε. Ανησυχώ!» Σταύρωσα τα χέρια κάτω από το στήθος και κούνησα νευρικά το πόδι μου.
Η Δέσποινα πήρε δύο πλαστικά ποτήρια από το μπουφέ στα δεξιά μας, και τα γέμισε με ένα θολό υγρό από μια κανάτα στο βάθος. «Φταίει αυτή η κωλογύρη.»
Έφερα το πλαστικό κοντά στα χείλη μου, δοκιμάζοντας διστακτικά μια μικρή γουλιά. «Τζιν λες;»
«Χμμμ, θα έλεγα ρούμι. Ανακατεμένο με μπόλικο νερό βρύσης.» Το κατέβασε όλο με μια ρουφηξιά και ξαναγέμισε.
Ανασήκωσα τους ώμους. Ένα πράγμα στο οποίο δεν μπορούσα να συναγωνιστώ τη Δέσποινα, ήταν στις γνώσεις τις και τις αντοχές της πάνω στο αλκοόλ. Μπορεί στην κουζίνα να μην έπιανε μία, αλλά αν την πέταγες μέσα σε μια κάβα...τι να πω, εκεί είχε χάρισμα.
Τον ξανακοίταξα ανήσυχη.
«Μα, δεν είναι μόνο ο βήχας, κάνει και ένα περίεργο πράγμα με τα μάτια του όταν με κοιτάει, κάτι σαν....»
Η Δέσποινα ανακαίνισε το πλαστικό ποτήρι με το ποτό της, χύνοντας λίγες σταγόνες στο πάτωμα.
«Ποιο εννοείς, αυτό που μοιάζει σαν να τον...πιτσίλισες μόλις με λεμόνι στο μάτι; Αυτό λες;» είπε και προσπάθησε να τον αναπαραστήσει σφίγγοντας τα μάτια της και βγάζοντας έξω τη γλώσσα σαν να πνίγεται.
Έγνεψα γελώντας. «Σταμάτα! Ναι, ναι, αυτό!»
«Του είπα να μην το κάνει αυτό ο μαλάκας», μονολόγησε σοβαρή, κουνώντας αποδοκιμαστικά το κεφάλι.
«Πιστεύεις ότι πρέπει να τον πάμε στο νοσοκομείο; Φοβάμαι μην πάθει τίποτα!»
Του ρίξαμε άλλη μια ματιά. Τώρα ο Άκης είχε σταθεί δίπλα του και του χτυπούσε ρυθμικά την πλάτη, ψιθυρίζοντάς του μάλλον καθησυχαστικά λόγια στο αυτί.
«Όχι, άστον, δεν παθαίνει τίποτα, θα του περάσει. Ίσως, ξέρεις, να βοηθούσε αν τον πήγαινες μια βόλτα έξω, να πάρει λίγο φρέσκο αέρα», πρότεινε.
«Σιγά μην τον πάω να κάνει και τα τσίσα του. Όχι. Δεν πάω. Αν θες πήγαινε εσύ. Άλλωστε, μου την έχει σπάσει άσχημα.»
ΔΙΑΒΑΖΕΙΣ
Μπελάς στο Γραφείο
RomanceΗ Λία, η οποία εργάζεται σε μια μεγάλη φαρμακευτική εταιρεία σαν το δεξί χέρι του CEO, μεταβαίνει στο Παρίσι εκπροσωπώντας την εταιρεία της σε ένα συνέδριο που αφορά στις προκλήσεις και τις αντιξοότητες του κλάδου. Εκεί, βιώνει μια ξέφρενη κατάσταση...
