Under The Moon | Moon Series #1 [COMPLETED]

Chapter 23

   WALKING away from the person you love is really a heartbreaking scene i ever experienced. Hindi ko na kinaya ang sakit pati  ang mga luha ko, i hugged my bestfriends, tight. They are the person who comfort me now, they didn't speak– they didn't try to speak, they just hugged me.

A minute passed, She recovered and relax a bit. She wiped her tears and took a deep breath, they are silent for a minute– no one try to speak. Arie's phone ringing, she take a deep breath and wiped her tears before she pick her phone to answer.

Nakita ng mga kaibigan nya ang pag- iba ng kanyang expression, tulala at parang hindi makahinga. Dinaluhan sya ng mga kaibigan at tinanong kung anong nangyari, she tried to speak but word 'Abuelo' just came out of her mouth. Sierra immediately took her phone at sya na ang sumagot ng tawag dahil nakikita nyang hindi na makagalaw ang kanyang pinsan.

Hindi ako makahinga. Gumuho na ang mundo ko pati ba naman ang pagwasak ng ibang parte ko? Bakit ba kailangang mangyari to sa akin? Sa lahat ng tao sa mundo, Bakit ako pa? Bakit ngayon pa?! Bakit sya pa?!

'[A-Ate.. Si Abuelo.. si Grandpa d-dead on a-arrival due to h-heart attack. Ate...]'  hearing his brother's voice crying made her knees trembled.

Bakit sa lahat pa ng pwedeng mangyari, ito pa?!. Tangina! Guhong- guho na ang mundo ko pati ba naman ang ibang parte ng katawan ko. Death of my Abuelo is killing me!

Ang sakit sakit. Dalawang mahalagang tao sa buhay ko nawala. Hindi naman ata to parusa sa akin, diba? Kasi Kung oo, sinisisi ko na ang sarili ko ngayon.

Dali daling silang pumunta sa ospital na pinagdalhan sa kanyang Lolo, kasama ang sakit at mga luha. Habang nasa byahe sila ay walang imik si Arie, nakatulala habang patuloy na bumubuhos ang mga luha. Hindi nila magawang kausapin o pakialam si Arie sa pagkakatulala nya bagkos hinayaan nalang nila ito hanggang sa makarating sila sa tapat ng nasabing ospital.

"Mabuti nalang andito sila Abuelo sa pinas" dali- dali silang pumasok sa ospital– lakad takbo na ang kanilang ginawa. Habang ai Arie ay umiiyak pa din, umiiyak na din si Sierra pero iba ang nararamdaman ni Arie ngayon– dobleng sakit, dobleng pagkadurog.

Naabutan nilang nasa tapat ng isang kwarto ang pamilya nila– umiiyak. Kausap ng mga nakatatanda ang isang doktor pero hindi iyon ang inintindi nila. Nagpumilit na pumasok si Arie sa kwarto kung nasaan ang kanyang Lolo habang nagwawala sa sakit, inawat sya ng kanyang mga pinsan habang umiiyak naman na pinapatahan sya ng kanyang mga magulang.

Arie is a very close to his Abuelo sa kanilang magpipinsan kaya sya sobrang nasaktan, some of her parts are died because of his death.

"NO! BUHAY SYA! HE IS ALIVE. YOU!.." turo nya sa doctor, "BUHAYIN MO SYA! DIBA DOCTOR KA?! DAPAT GINAWA MO ANG LAHAT PARA MABUHAY SYA!" napaluhod nalang ito sa sobrang sakit at sigaw.

"Bakit... Bakit pati sya nawala sa akin? Bakit lahat nalang? Lahat nalang ng mahal ko?" Napahagulhol sya habang nakaluhod parin at pilit na tinatayo ng kanyang mga pinsan at kaibigan.

Hindi alam ng kanyang mga magulang kung may iba pa bang problema si Arie kaya naman napatingin sila sa kanyang mga kaibigan at kay Sierra. Malungkot na umiling sila sa magulang ni Arie na sya namang naintindihan nila agad. Nicko punched the wall coz of his anger, he want to punch his Ate's boyfriend fof hurting her.

Hindi ko na kaya to. Yung sakit, bakit sobra naman ata?! Doble eh. Parusa ba to sa akin? Bakit sa unang pagmahal ko, ganito? Hindi naman dapat ganito kung sinabi ko kaagad sa kanya eh! Pero, hindi nya ako pinakinggan man lang, mas naniwala pa sya sa ex nya at kinampihan! Masakit yung katotohang Mas kinampihan nya pa Ex nya kesa sa pakinggan ako– ako na Girlfriend nya.