Sincere Love

Capítulo Dieciseis

Limang taon na ang nakalipas at masasabi ko na ang Jimenang benteng taong gulang noon ay maraming nang nagbago, maraming natutunan tungkol sa mga bagay-bagay ukol sa buhay man o sa negosyo.

Many had change but my love for him never did fades.

Kumusta na kaya siya? Siguro ay nakahanap na siya ng babaeng para sa kanya. I smiled bitterly at the thought.

"Señorita, narito na po ang mga dapat niyong pirmahan," wika ni Paula at inabot sa akin ang isang folder.

"Salamat,"nakangiti kong wika at nagtungo sa aking upuan.

Binuklat ko ang folder at binasa ang mga nakapaloob doon.

Two years ago, my parents decided to let me handle our ranch. Kahit pa man ako ay nag-aalinlangan ay tinatanggap ko pa rin. They had been nothing but a good parents to me these past few years. Ano ba naman ang pagma-manage ng rancho kumpara sa mga ginawa nila para sa akin?

I'm glad my relationship with my parents was rekindle. True to what they say, they supported me in everything I do. Who would have thought that they were once a controlling parents before.

Ginugol ko ang oras ko sa trabaho. Ni hindi na ako sumubok pang makipag-date sa kahit kaninong kalalakihan. Charity even tried to set me up on a blind date multiple times pero lagi siyang hindi nagtatagumpay. I keep on comparing those men to him. It's hard to settle on less when I tasted perfection. Buti na lang at napagod din si Charity at tumigil.

"Tia! Tia Jimena," Mary Chylee runs quickly to me. Agad naman akong tumayo at sinalubong ang pamangkin ko ng yakap at kinarga siya.

"How is my beautiful niece doing?"

"Estoy bien, tia," nakangiti niyang saad.

(I'm fine.)

"Oh. ¡Que linda, mi amor!" wika ko naman sa kanya at nginitian siya.

(How wonderful, my love.)

"Let's go see the goats," aniya sa high-pitch voice. Kanino ba nagmana ang batang ito? Hindi naman ganito si Helena. Mas lalong-lalo na hindi ganito si Franco.

"Chylee! Nagtra-trabaho pa ang tia Jimena mo," pagalit na wika ni Helena nang makapasok na rin siya sa aking opisina.

"Pero... Solo quiero ver—" teary-eyed na sabi ng batang paslit kaya hindi ko na siya pinatapos sa sinasabi niya.

(But... I just want to see—)

"Por supuesto. Pupuntahan natin ang mga kambing," nakangiti kong saad sa pamangkin.

(Of course.)

"Pagpasensyahan mo na at napakulit talaga ng batang iyan," naiiling na saad ni Helena dahilan upang tumawa na lang ako.

"Es verdad."

(It's true.)

Habang karga-karga ko pa rin si Chylee ay lumabas na kaming tatlo sa opisina at tinungo ang mga kambing. Nagpahiwatig si Chylee na gusto na niyang bumaba kaya agad ko naman iyon sinunod.

She runs quickly towards the goats and quickly played with them. It is good to see how carefree that girl is. Iyong parang wala siyang ka-pro-problema sa buhay. And playing is all she ever wanted to. Those were the privilege of being a child like her. Isama pa na mahal na mahal siya ng kanyang mga magulang. She's indeed a very lucky girl.

"Ang bilis ng panahon. Dati ay sanggol pa lamang siya pero ngayon ay nakakaya nang makipaghabulan sa mga kambing," saad ko habang nakatingin pa rin kami kay Chylee at sa mga kalaro nitong kambing dahilan upang matawa kami parehas.