Verhalen schrijfwedstrijd

Schrijfwedstrijd famkewritings - opdracht 4

Dit is een inzending voor de schrijfwedstrijd van famkewritings. De bedoeling was om een verhaal te schrijven in het genre thriller, tussen de 900 en 1500 woorden. De volgende woorden moesten daar in verwerkt zitten: Sorry, traan en huis. Deze woorden heb ik dikgedrukt in het verhaal gezet. Verder moest het verhaal geschreven worden vanuit een samenvatting.

De samenvatting ging over dat Jack en zijn vrienden tijdens een dropping in een verlaten bos terecht komen, midden in de nacht. Naast wat opdrachten, hebben ze ook een kompas gekregen. Die gaat echter kapot en ze kunnen de weg terug niet meer vinden. Wat gebeurt er?

Dit is mijn verhaal van 1427 woorden.

-----------------------------------

Een spannende dropping

'Jongens!' riep Marika van achter de struiken. 'Kom snel hierheen!' Haar stem klonk gespannen en onrustig. De anderen keken elkaar gealarmeerd aan en snelden naar haar toe. Ze hadden verwacht dat er heel wat aan de hand was, maar nadat ze weer compleet waren en zagen dat Marika op haar hurken zat, keek ze opgewekt op. 'Ik heb de grote paddenstoel die op de lijst staat gevonden! Dat levert ons zeker twintig punten op! Mag ik die wegwerpcamera?'

De vriendengroep had voor deze dropping een aantal opdrachten meegekregen die hen punten op zouden leveren. Aangezien hun mobiele telefoons waren afgepakt door de organisator en ze van een aantal dingen foto's moesten maken, hadden ze een wegwerpcamera meegekregen.

'Marika,' verzuchtte David geërgerd, 'wat hadden we nou als regel? Je gaat niet in je eentje op pad. Straks was er nog iets gebeurd.' Marika rolde met haar ogen. 'Ja pap, sorry hoor, ik zal het niet meer doen. Nu goed?' Ze stak haar arm naar hem uit. 'Camera?' David onderdrukte een zucht en wierp haar de camera toe. Ze ging er nog eens goed voor zitten en richtte de camera op de paddenstoel. Na het zien van de flits, kwam ze vrolijk overeind. 'Als we alles goed hebben gedaan, hebben we nu al zestig punten! Wedden dat die andere groep ons niet kan verslaan?!' Ondanks dat Marika een groepsregel had overtreden, keek haar vriendengroep haar toch tevreden aan. Ze had gelijk: zij konden nog eens winnen met deze dropping.

~~~~~

Het enthousiasme dat de groep vanmiddag had gevoeld, is ver te zoeken nadat de avond gevallen is. Het wordt steeds donkerder en de stemming is ondertussen volledig omgeslagen.

'Waarom houd jij niet gewoon een keer je mond?!' roept Hugo uit terwijl hij boos naar Nina kijkt. 'Alles dat daaruit komt, is toch alleen maar gezeur.' Nina kijkt boos terug. 'Nou, sorry dat ik zo snel mogelijk uit dit stomme bos wil, terug naar de bewoonde wereld! Straks moeten we hier zelfs nog gaan slapen, in de bosjes met al dat aarde en die vieze beestjes..'

'Nu doe je het weer,' brengt Hugo geërgerd uit, 'je zit alleen maar te zeuren!'

'Als jullie zo blijven schreeuwen, komt de moordenaar die in dit bos leeft ons nog halen,' brengt Marika mysterieus uit. Voor een moment staat iedereen in de groep op scherp gesteld, omdat de enge verhalen die zij de hele middag verteld heeft nog altijd door iedereens hoofd spoken. Marika had verteld dat er een moordenaar in het boos woont, die de traan van zijn slachtoffers opvangt en in een buisje stopt, als een soort trofee.

Dan is het Jack die zich realiseert dat ze zich geen zorgen hoeven te maken om haar verhaal over die moordenaar. 'Die man was toch doof?' brengt hij uit. 'Dan zou hij ons niet eens kunnen horen.' Marika zucht. 'Stil nou! Straks beginnen die twee weer met elkaar te bekvechten. Het was net zo lekker rustig.'

'Jij ziet dit allemaal als één grote grap, hè?' moppert David terwijl hij naar Marika kijkt. 'Vanmiddag ging je er ook vandoor, ondanks dat je wist dat we als regel hadden dat we bij elkaar moesten blijven.'