Verhalen schrijfwedstrijd

Schrijfwedstrijd 2.0 Deel 2: opdracht 2

Deze opdracht is geschreven voor de schrijfwedstrijd van little_unicorn_write. Ik had het genre bovennatuurlijk en het moest te maken hebben met 13. Dit is mijn verhaal met 418 woorden.

------------------------------------------

Hij had het niet warm, maar ook niet koud. Hij vond het niet mooi, maar ook niet lelijk. Hij hoorde geen geluid, maar het was ook niet stil. Het voelde niet prettig, maar ook niet vervelend.

Of eigenlijk had hij helemaal geen gevoel.

Bij elke trede zag hij een terugblik op iets wat zijn leven was geweest. Op de eerste zeven treden hoorde hij een zware stem de woorden uitspreken. De woorden die hij had gedaan, was geweest en altijd zal blijven.

'Hoogmoed.' Het lukte hem allemaal wel. Er was niets dat hij niet kon.

'Hebzucht.' Hij wilde het allemaal. Hij had het allemaal. Macht, rijkdom en bezittingen. Hij zorgde er wel voor dat hij alles kreeg. Wat hij daarvoor moest doen, maakte hem niet uit.

'Lust.' Hij had de tel niet bijgehouden. Het maakte hem ook niets uit of er consensus was. Zo lang hij voorzien was, was alles goed.

'Afgunst.' Hij had alles en anderen hadden niets. Dat was het uitgangspunt van zijn leven. Als anderen toch iets hadden, zorgde hij er wel voor dat daar niets meer van overbleef.

'Gulzigheid.' Hij stopte zijn gretigheid niet onder stoelen of banken.

'Wraak.' De stem was dol op dit woord. Hij was er bijna net zo dol op.

'Gemakzucht.' Lang dacht hij ergens niet over na. Het was zo, omdat het gewoon zo was.

Na de eerste zeven treden veranderde iets. Hij had het warm, maar niet heet. Hij vond het verpletterend, maar niet verwoestend. Hij hoorde steeds meer die zware stem in zijn hoofd. Het was drukkend, maar niet tergend. De stem sprak bij iedere volgende trede een woord uit.

'Ontrouw.'

'Verraad.'

'Pijnigen.'

'Verminken.'

'Moord.'

Hij stond nu op de twaalfde trede. Hij wist dat hij er nog één te gaan had, voordat zijn eindoordeel gedaan kon worden.

Hij had het verbrandend heet. Hij voelde verwoesting overal om zich heen. De stem in zijn hoofd werd bijna ondraaglijk. Maar in al dat, was er een seconde dat hij dat niet voelde. Dertien.

'Heb je spijt van alles wat je gedaan hebt?'

Dit was zijn eindoordeel. Zijn leven was beëindigd en nu werd bepaald waar hij terecht zou komen. Hij ving een glimp op van het licht, van de zon. Van een veel vriendelijkere stem. Hij wist wat hem te doen stond om daar te komen.

'Ja,' zo klonk zijn stem.

'Bovenop alles wat jij gedaan hebt, komt ook nog liegen.'

Hij werd verbrand, verwoest. De stem nam hem over. Dit was zijn eindoordeel.

'Welkom in de hel.'