Incorrect 》✦ Taekook

jak mogłeś?

Pojedyncza łza spłynęła po jego ciepłym, nieco bladym policzku. Tak jak wcześniej wydawało mu się, że jego życie jest istną sielanką, dosłowną komedią, w której satyra odgrywa główną rolę, tak w tym momencie mógł śmiało stwierdzić, że stało się nieoczekiwanym dreszczowcem z nim jako bohaterem głównym. Śmiech, ciągle wygłupy, żartowanie, częste droczenie się oraz krystaliczne łzy, które spowodowane zostawały radością, niepohamowanym śmiechem, teraz odgrywały zupełnie inną rolę, miały zmieniony scenariusz. Nie opuszczały oczu pod wpływem rozbawienia, a ogromnego smutku, rozczarowania oraz żalu do samego siebie i wszystkiego, co go otaczało.Wydawać się mogło, iż stały się bardziej gorzkie, takie niepożądane. Spływały w najmniej odpowiednim momencie, gdyż oczom zachciało się wypłakać, tworząc zimną ścieżkę słonej cieczy, która krętym śladem kierowała się ku ziemi, gdzie kończyła swoją drogę.

Większa dłoń zaciskała się na tej znacznie mniejszej, a kciuk deliktanie gładził strukturę skóry, aby dodać mu nieco otuchy, pokazać, że nie jestem sam. Jeon również zaczął widzieć ich sytuację w nieco gorszych wizjach, nie wróżąc im nic dobrego, lecz starał się udawać, iż wszystko minie, będzie po ich myśli, a niebawem ich życie zmieni się na lepsze.

Smutny okres pełen strachu i obawy stanie się jedynie wspomnieniem, a im zostanie śmiać się z tego, że wyszli z całej sytuacji z uniesioną głową, zwycięsko.

Kolory stawały się mniej nasycone barwami, mniej intensywne, a myśli krążyły wokół jednego, nie chcąc dać mu spokoju nawet na moment. Postanowił, że w razie potrzeby zażegna karierę nauczyciela i znajdzie pracę w innym zawodzie, aczkolwiek wciąż pozostawała kwestia jego chłopaka, który zostanie wyrzucony ze szkoły, stanie w centrum plotek, niepochlebnych komentarzy, przez co jego opinia nie będzie już taka dobra. Kto wie, czy znajdzie szkołę, w której nikt nie zwróci na niego uwagi, szkołę, w której zacznie na czysto, a nikt, dosłownie nikt nie będzie wiedział o tym, co wydarzyło się w tej starej. Najbardziej zależało mu na jego komforcie. On poradzi sobie jakoś, wyjedzie do innego miasta, do Busan, skąd pochodzi, pozostawi wszystko i wróci na swoje, nie żałując swojego postępowania, jednakże nie będzie w stanie zostawić Taehyunga.

Mógłby zabrać go ze sobą, uchronić od złych komentarzy, zacząć z nim życie na nowo, lecz czy to nie będzie egoistyczne?
On nie miał tutaj nic specjalnego, nie zostawiał niczego wartościowego, gdyż najważniejsze, co posiadał zostawił w mieście, gdzie się urodził. Wyruszył do Seulu po to, aby zacząć coś na nowo, po czym w przyszłości znów powrócić. Udało mu się, znalazł swoją drugą połówkę, lecz teraz miał duży dylemat, czy aby na pewno nie zrobić dla niego dobrze i odejść sam? Rozmyślał nad tym bardzo intensywnie. Przecież Kim miał tutaj rodzinę, przyjaciół, żył w znacznie większym mieście, które dobrze znał.

Nie może tak po prostu rzucić wszystkiego i wyjechać razem z nim, bo to równałoby się z dużą nostalgią za najbliższymi, a on nie mógł pozwolić mu się tak męczyć.