It's no Different

Κεφάλαιο ³⁹

Ανοιγω τα ματια μου διαπλατα καθως βλεπω πως δάκρια κυλάνε στα μαγουλα μου. Ειδα εφιάλτη ξανα την σκηνή που τον σκοτωνα.

"Μέλορι"ακουω την φωνη του Βαλεν διπλα μου. Δεν μιλησαμε καθολου για τιποτα.

Το μονο που εκανα ηταν να γυρίσω στο σπιτι και να ξαπλώσω χωρίς να πω τιποτα. Προσπαθώντας να με παρει ο υπνος.

Πραγμα που καταφερα μετα απο ωρα να κανω και μετα που τελικα το εκανα ειδα αυτον τον ηλιθιο εφιάλτη.

"Ηρέμησε"λεει εκεινος διπλα μου και ερχεται πιο κοντα μου τωρα. Τα χερια του τυλίγονται γύρω μου και γυρναω να κοιταξω τα ματια του.

Με κοιταζει και εκεινος μεσα στα δικα μου και βλέπω πως πραγματικα υπάρχει ενα ενδιαφέρον μέσα τους αυτην την φορά.

Αυτο το μπλε δεν ειναι πλεον ψυχρο. Ειναι κατι πιο ήπιο καθως σμίγει τα φρύδια του σε μια έκφραση περιέργειας.

"Τον σκότωσα"λεω και οταν αυτο βγαινει απο τα χειλη μου ακουγεται ο παραπονο την φωνή μου.

"Αυτο επρεπε να κανεις Μελορι. Αν δεν ηταν αυτος νεκρος τωρα θα ησουν εσυ. Ετσι δεν ειναι; Πηγε να σου ρίξει;"ρωταει κοιτωντας με.

Γνεφω θετικα καθως κλαιω και εκεινος με τα χερια του σκουπιζει τα δάκρια που τρεχουν και με κοιτάζει.

"Σκεψου το σαν εκδίκηση. Θυμάσαι τον τυπο στην αποθήκη; Αν δεν ημουν εγω εκει θα ησουν νεκρή. Εκεινος πιθανόν να ειναι φιλος με αυτον. Οποτε και αυτος το ιδιο θα εκανε. Θα σε σκότωνε."λεει και εγω σηκώνω τα χερια μου και πιανω τα δικα του που κρατάνε το προσωπο μου.

"Ομως...ομως εκείνοι ειναι δολοφόνοι...εγω δεν έπρεπε να ειμαι σαν αυτους...τωρα ειμαι και εγω.."παω να πω αλλα με διακόπτει.

"Οχι. Οχι δεν εισαι το ιδιο με αυτους. Εγω σου ειπα να τραβήξεις την σκανδάλη θυμάσαι; Εγω φταιω. Εσυ απλα εκτελούσες εντολές. Δεν χρειάζεται να εχεις τύψεις"λεει και με κοιταζει ακομη στα ματια.

"Ενταξει;"ρωταει και εγω απλα τον κοιταζω"ενταξει μωρο μου;"ρωταει πιο έντονα και εγω γνέφω.

Ενωνει τα χειλη μας και αρχίζει να με φιλαει απαλα όπως δεν περιμενα να κανει με τιποτα.

Επειτα με τραβαει πανω του και με αγκαλιάζει και εγω το κεφαλι μου στο γυμνό του στηθος καθως με κραταει σφιχτα κοντά του.