Κεφάλαιο ²⁵

672 44 57
                                    










Ξυπναω πιο ευδιάθετη απο ποτε άλλοτε στην ζωη μου. Κοιταζω εξω απο το παραθυρο και καποιες αγνές σκέψεις περνάνε απο το μυαλο μου.


Τι ειναι η ζωή τελικα; Ειναι ενα μικρο παραμύθι. Δεν εχεις ακομη διαβάσει το τέλος. Αλλα ελπίζεις να ειναι καλο. Να είναι χαρούμενο.


Αυτο ελπίζω και εγω. Οτι και αν ζήσω στο τελος να καταλήξω χαρούμενη. Μπορεί να χρειαστεί τωρα να τρέχω και να κρύβομαι. Ίσως στην συνέχεια να χρειαστεί να κυνηγήσω κιόλας.


Αλλα φυσικα στο τελος θα καταλήξω να τα θυμαμαι ολα αυτα και να γελαω και να χαίρομαι που δεν ημουν δειλή.


Ή απο την αλλη να καταληξω νεκρή. Αλλα και ετσι να γίνει τουλάχιστον θα ξερω οτι ηταν δικη μου επιλογή και οτι πέρασα καλα. Οσο πρόλαβα τουλάχιστον.


Βγαινω απο το δωματιο μου και κοιταζω στο δικό του που ειναι ανοιχτή η πόρτα. Τον βλεπω ξαπλωμένο μεσα στα σκεπάσματα του.


Κοιμάται ακομη και αυτο που με κανει να κολλήσω εκει για λιγο το σωμα του. Ακομη και ξαπλωμένος ειναι πολυ όμορφος και το σωμα του έχει τις ίδιες γραμμωσεις και σε φαση χαλάρωσης.


Κοιταζω το πρόσωπο του. Έχει ενα μικρό μειδίαμα στα χειλη και το κεφαλι του προς την δεξιά πλευρά όπου χτυπαει ο ήλιος.


Κουναω το κεφαλι μου και παρατηρώ οτι κουνιέται πραγμα που μαρτυράει πως θα ξυπνήσει.


Το μονο που ξερω είναι πως δεν πρέπει να με βρει εδω να τον κοιταχω γιατι θα το πάρει σίγουρα ως λαθος σημάδι. Και αντε μετα να τον πείσω.


Κατεβαίνω αθόρυβα τα σκαλια και μπαινω στην κουζινα. Βαζω στην καφετιέρα καφε να γίνεται και κοιταζω εξω απο το παράθυρο της κουζίνας.


Απέναντι ειναι η Άντα και μιλαει με ενα αλλο αγορι. Αναρωτιέμαι αμεσως αν ξερει κατι για αυτο ο Βαλεν ή οχι.


"Καλημερα"ακουω την φωνη του και πετάγομαι τρομαγμένη να τον κοιτάξω.


"Καλημέρα,ελα να δεις"λεω και ξανα κοιτάζω και ευτυχώς στέκονται ακομη στο ίδιο σημείο.


Έρχεται διπλα μου και κοιταζει προς τα εκει και μορφαζει γελωντας. Κοιταζω ξανα και εγω και η κοπελα ριχνει σφαλιαρα στον τυπο και μπαίνει στο σπιτι της.


"Είναι στην ηλικία της ο τύπος. Εδω γείτονας μας ειναι και της την πέφτει. Αλλα αυτη δεν του δινει σημασία γιατι έφαγε κολλημα μαζι μου. Τρελο; Μπορω να την κανω οτι θελω"λεει καθως κάθεται στο τραπεζι και με παρατηρεί.


It's no DifferentΌπου ζουν οι ιστορίες. Ανακάλυψε τώρα