It's no Different

Κεφάλαιο ³²

Γυρνάω πλευρό και ανοιγω τα ματια μου καθως σηκώνω το βλέμμα μου προς τα πανω να τον κοιταξω.

Με κοιταζει ηδη και μου χαμογελαει οπως φυσικα κανω και εγω. Κοιτάζει έπειτα το ταβάνι και τον ακουω να ξεφυσάει.

"Θα χρειαστεί να φυγουμε για δύο με τρείς μέρες"λεει κάνοντας με να τον κοιταξω απότομα έκπληκτη.

"Να φυγουμε; Γιατι;"ρωταω αμεσως και εκεινος ανασηκωνει με τα χέρια του το σωμα του ακουμπώντας την πλατη του στο κρεβάτι.

"Δεν ξερω,μαλλον αυριο. Θα πρεπει να βγαλουμε και αλλα χρήματα. Αυτα που ειχαμε τελείωσαν και εκτος αυτο.."λεει αλλα δεν συνεχίζει.

"Και εκτος αυτο τι;"ρωταω για να συνεχίσει και γυρναει να με κοιταξει σαν να φοβάται να μιλήσει.

"Χρειάζεται να παμε σε μια αποθήκη για να παρω κατι που χρειάζομαι."λεει τελικα και εγω αναρωτιέμαι τωρα.

"Και γιατι διστάζεις να το πεις; Μηπως αρνηθώ;"ρωταω κοροϊδευτικά γελώντας.

"Ειναι επικίνδυνο. Πολύ πιθανόν να χρειαστεί να χρησιμοποιήσω όπλο"λεει και το γέλιο μου κόβεται αποτομα.

"Δεν καταλαβαίνω. Τι ειναι αυτο που χρειάζεσαι;"ρωταω και εκεινος ξεφυσαει και σηκώνεται απο το κρεβάτι τωρα και ειναι απέναντι μου.

"Δεν εχει σημασία τωρα,σήκω πρεπει να ετοιμάσεις κάποια ρουχα"λεει καθως παει προς την ντουλαπα και την ανοίγει.

Βγαζει ενα βρακι και απο τον καθρέφτη με κοιταζει με ενα πονηρό βλεμμα γεμάτο νόημα.

"Να το κλέψω αυτο;"ρωταει και εγω σηκώνομαι απο το κρεβάτι και του το αρπαζω. Γυρναω και οταν το αφηνω μεσα στο κομοδίνο ωστε να μην φαίνεται εχει πάρει ενα σουτιέν μου.

"Γίνεται να μην πειράζεις τα εσώρουχα μου;"ρωταω καθως του το αρπαζω παλι και γελαει με την αντίδραση μου.

"Δεν νομίζω πως τα χρειάζεσαι πολυ ετσι και αλλιως,σε εχω δει χωρις αυτα και σε προτιμώ μωρο μου"λεει και εγω τον κοιταζω.

Γελαει ελαφρά καθως με παρατηρεί και έπειτα απο αυτο σοβαρευει και με κοιταζει για λιγο σοβαρός.

"Θα παω στην αδερφή μου. Κανε τα ρουχα σου να ειναι ετοιμα για αυριο,θα τα πουμε το βράδυ"λεει και μου αφηνει ενα απαλό φιλί στο μέτωπο και φεύγει.