It's no Different

Κεφάλαιο ²⁹[Bonus]

Ξυπνάω και νιώθω στο στήθος μου ένα βάρος. Οταν καταλαβαίνω πως έχει ξυπνήσει και με κοιτάζει ηδη την κοιτάζω πίσω.

Γαμωτο. Αυτο το γαμημένο αθώο βλέμμα με προκαλεί να την βάλω κάτω και να της δείξω τι πάει να πει Βαλεν.

Με εχει ακυρώσει σαν άντρα πολλες φορες και φυσικα καθε φορα που με κοιταζει με αυτο το βλεμμα με κανει να θελω να της δείξω πόσο λάθος εχει κανει για οτι εχει πει.

Βλεπω το κοκκίνισμα ήδη να εχει απλωθεί στα μάγουλα της. Δεν ξέρω γιατι αλλα μου αρεσει που ντρέπεται.

"Καλημερα"λεει ηρεμη καθως μου χαρίζει ενα χαμόγελο και αυτο με κανει να επανέλθω απο την φαντασίωση μου να την πηδάω.

"Καλημερα"της απανταω προσπαθώντας να κρατήσω μακριά τις φαντασιώσεις μου μαζι της.

"Πως κοιμήθηκες; Εισαι εντάξει;"ρωταει η φωνη της μου θυμίζει τα χθεσινά. Γαμωτο πως γίνεται να φώναξε τοσο τέλεια το όνομα μου;

"Καλα εσυ;"απανταω απλα και προσπαθώ να συγκεντρωθω εστιάζοντας έντονα στα μάτια της.

"Καλα και εγω. Ξερεις νομίζω ηρθε η ωρα να πουμε λιγα πραγματα δεν νομιζεις;"ρωταει μετα απο λιγο και είμαι σίγουρος πως η δυσαρέσκεια φαίνεται στο πρόσωπο μου.

"Ή ισως και οχι"απανταω και κοιταζω απο το παράθυρο τον ήλιο που μπαίνει προσπαθώντας να την αποφύγω.

"Μου είχες πει πως για καθε φιλί θα μου απαντας σε μια ερώτηση και εχουμε δωσει αρκετά ώστε να μου απαντήσεις σε αυτά που θέλω αν αυτο ειναι το προβλημα"λεει εκεινη με εναν έξυπνο τρόπο.

Ποτε δεν αμφέβαλλα για την εξυπνάδα της. Αν δεν ηταν έξυπνη δεν θα ηταν εδω μαζι μου τώρα. Ξερει τι την συμφέρει σίγουρα.

"Ναι αλλα δεν ισχύει πλεον. Γιατι αφου κάναμε και.."με διακόπτει πριν προλάβω να ολοκληρώσω την φράση μου.

"Ναι...τι;"ρωταει και εγω καταλαβαίνω οτι δεν θέλει να το πω ευθέως γιατι ντρέπεται και χαμογελάω. Βρίσκω την ευκαιρία να την αποφύγω.

"Παλι ντρέπεσαι;"ρωταω και ενα πονηρό χαμόγελο εμφανίζεται στο πρόσωπο μου. Εκεινη αμέσως αλλάζει έκφραση και απο σοβαρή ξανα κοκκινίζει

"Ελα μωρο μου,θυμάσαι τι εγινε χθες που ντρεποσουν;"ρωταω αισθησιακά κοντα στα χείλη της και βλέπω πως καταπίνει δύσκολα απο αμηχανία.