It's no Different

Κεφαλαιο ⁴²

"Γαμωτο δε μπορει να συμβαίνει αυτο το γαμημενο πράγμα"λεει καθως με τα χερια του ρίχνει τα ποτηρια που υπάρχουν στο ράφι.

Σχεδον τρέμει και οφείλω να ομολογήσω πως μετα απο τοσο καιρο που εχω περάσει μαζι του πρωτη φορα τον βλεπω σε αυτην την κατάσταση.

Ειναι πραγματικα σε απόγνωση και ακομη και αν ηθελε να το κρύψει δε νομιζω πως θα μπορουσε να το καταφέρει.

Αλλα δε νομιζω πως τον νοιάζει αυτο τωρα. Δε ξερω αν πρεπει να τον πλησιάσω με τοσα πολλα νευρα.

"Βαλεν.."μιλαω αλλα δε μου δινει σημασια. Πηγαίνει πανω-κατω καθως με τα χερια του, μια πειράζει τα μαλλια του και μια τα κάνει γροθιές.

Οι κινήσεις του ειναι νευρικες και δε ξερω τι πρεπει να πω. Δε μου δινει και ιδιαίτερη σημασία.

"Πως στον διάολο ξερει οτι ειμαι εγω γαμωτο; Επρεπε να το ειχα προβλέψει. Έπρεπε που να με παρει"μιλαει στον εαυτο του και ξεφυσαω και ξερω οτι πρέπει επιτέλους να παρω θεση.

"Βαλεν ολοι κανουν λάθη,δε πρεπει να κατηγορείς τον εαυτο σου"λεω τωρα σε εναν ήρεμο τονο και ακούγοντας το με κοιταζει για μια στιγμη.

"Οχι σε αυτο. Δεν επρεπε να κανω λαθος σε αυτο το θεμα. Σε οτιδήποτε αλλο εκτος αυτο"λεει και παίρνω μια βαθια ανασα και κανω καποια βηματα.

Παει να συνεχίσει αυτο που εκανε και πριν, αλλα πιάνω τον αγκώνα του και τον κρατάω.

Το χερι του σφίγγεται σε μια γροθια και πετάγονται οι φλέβες του,παρολα αυτα ξερω οτι δε πρεπει να τα βαλω κατω.

Χρειάζεται καποιον να τον καθησυχάσει. Δε γινεται να τον καθησύχασω αλλα τουλαχιστον μπορω να προσπαθήσω.

Κατεβάζω τα χερια μου και κραταω την γροθιά του μεσα στα χερια μου. Δε με κοιταζει απλως κλείνει τα ματια του σφιχτά.

Κανω μυτες για να μπορέσω να τον φτάσω και ξερω οτι αυτο που κανω ισως και να μην μου βγει σε καλο αυτη τη στιγμή.

8 ωρες πριν.

Σταματάμε εξω απο το σπιτι του Φρανς και ειμαστε εδω για να παρουμε την γυναίκα αυτη.

Ο Βαλεν ειναι παρα πολυ χαλαρος και νομίζω πως ειναι,γιατι μαλλον ειναι ολα υπο έλεγχο και πηγαίνουν όπως τα θελει.