AF 💫

AF - ep.19

💫

Bu hayatın sadece kötülükle olmadığına inanırdım.
Yaşadığım tüm hayatın yalan olmadığını sanardım.
Yalan söylemek kötüydü ve kolayca yalan söylenemeyeceğine inanırdım.

Ha bir de, bu dünyada sonsuza dek süren bi sevgi olmadığını biliyordum.

Hayatın sadece kötülükle olmadığını, senin hayatımın bi yerinde anıların olduğu için olduğunu düşünürdüm.

Hayatım yalanmış. Bu yaşıma kadar yaşadığım her duygu, sen hariç, hepsi yalanmış.

Sahte duygular üzerine inşa edilen yıllar.

Sen hariç.

Fakat yalan söylemek hiç de zor bir şey değilmiş. Senin için bile.

Sonsuz sevgi de gerçekten yokmuş. Yanılmadın bunda Afra.

*

"Bana cevap vermek zorundasın!"

Elini sıkıntıyla başına götürdü ve alnını kaşıdı hafifçe.

Birkaç günlük yaptığım incelemeler sonucu o gün şirkete biri gelmişti. Kim olduğunu kimse bilmiyordu. Fakat ondan sonra Asaf da terör estirmişti. Normalde çok sakin olan adam, herkesi yıkıp dökmüştü.

Ve odasını da.

Hepsini birkaç günde öğrenmiştim. Kimini herhangi bir çalışanından, kimini güvenlik görevlisinden, kimini de temizlikçiden.

Fakat asıl nokta sekreteriydi. Asla cevap vermiyordu.

O gün gelenin kim olduğunu bildiğine emindim.

Sorumu tekrarladım.

"Kimdi?" Bu sefer sesimin daha sakin çıkmasına özen göstermiştim.

Çatıdaydık ve sesimiz yankılanıyordu. Asaf'ın duymasını istemezdim.

"Asaf Bey, size gerekli açıklamayı kendi yapacaktır."

Beni hafiçe ittirip kendine yer açtı ve hızlıca uzaklaştı.

Son çare olan güvenlik kameralarının olduğu odaya gitmeliydim.

Asla inanmıyordum bu durumun durduk yere gerçekleştiğine. Asaf, bu kadar basit bi insan olamazdı.
Tamam, sevgisi bitmiş ya da asıl sevdiği kişi 14 yaşındaki Afra olabilirdi.

Evet bunu kabullenmeye hazırdım.

Fakat Asaf, böyle bi durum olsa bile bunu beni kırmadan yapmaya çalışırdı. Yavaş yavaş, sakin sakin konuşarak anlatmaya çabalardı. O, olgun biriydi.

Bu şekilde bi çocukça hareket beni her şeyden şüphe ettirmeye yetiyordu.

Hızlıca asansöre yöneldim. Tam asansöre binecekken bi ses duymakla atacağım adım arada kalmıştı.