AF 💫

AF - ep.27

🦋🦋🦋

Kalbin boşlukları tahmin edebileceğinizden daha fazla canınızı yakabilir. Eskiden dolup taşan yerler artık bomboş olduğunda nefesinizin sadece oraya dolduğunu hissedebilirsiniz.
Bu korkunç bir his gibi görünen ama aslında bir zamanlar ne kadar çok sevildiğinizin işareti olabilir.

Zihninizdeki boşluklar ise daha az can yakıcı gibi gözükse de kalple ne kadar uyumlu çalıştıklarını fark ettiğinizde tüm acı algılarınız değişebilir.

İkisi de bomboşken, aslında dolu olduğunu fark etseniz?

Derinliğini tahmin bile edemediğiniz, dalgaların boyutunu bilmediğiniz bir denize atlamak bundan daha az heyecan verici olabilir.

Merak.
Bilinmezlik.
Boşluk.
Çekim gücü.

Tüm hava koşullarına rağmen açılan yelkenli.

***

"Ben sadece sen mutlu ol istedim."

"Yalan bi hikayeyle mi?!"

Sesim yine kontrolümden çıkmış ve yükselmişti. Jimmy'e duyduğum hayal kırıklığı Asaf'a nazaran daha yoğundu. Tahminlerime göre buna karar veren Jimmy'di çünkü.

"En azından bu bir yılı mutlu geçirdin. Bunun için ne kadar çabaladığımı biliyor musun?"

"Gerçeklerle yüzleşip mutlu olmayı yine de tercih edebilirdim. Ama sen bana yalan bi hayat kurmaya çalıştın !"

Sessiz kaldı. O da öfkeliydi. Kerem Bey, kimsenin tahmin edemediği biriydi çünkü. Benim bunları öğrenebileceğimi asla düşünmemiş olmalılardı.

"Özür dilerim. Haklısın. Her şeye rağmen gerçekler üzse bile doğru olandı." dedi.

Uzun bir sessizlikten sonra sesini yumuşatarak söyledikleri benim bir nebze de olsa sakinleşmeme yardımcı olmuştu.

"Bana bir daha asla yalan söyleme Jim. Şimdiye kadar söylediklerin doğru olsa bile şüpheli artık." dedim açık açık.

"Söylemeyeceğim, söz." dedi.

Yaz mevsiminde olmamıza rağmen kararan gökyüzüne baktım. Akşama doğru yağmur gösteriyordu. Dışardaki masalarımızı içeri almıştık.

O günden sonra Jimmy ile iki gün iletişime geçmekten kaçınmıştım. Kafeye geldiğinde görmezden geliyor, aramalarına cevap vermiyordum.

İçimdeki fırtınayı dindirip kendimi sakinleştirmem ve bir şeyleri kabullenmeye çalışmam iki günümü almıştı. Bu süreçte Asaf her zamanki gibi gün içinde kafeye uğramış, her zamanki siparişini vermiş ve çok durmadan gitmişti. Meşgul bir iş adamı olduğunu kendime hatırlatmam gerekiyordu.

Jimmy'nin aramızdaki mesafeyi kapatıp kollarını bana sarmasıyla düşüncelerimden sıyrıldım. Kollarımı birbirine geçirdiğim için sarılmadım ona bir süre. Biraz daha sıktığında kollarımı çözdüm ve ona sarıldım.

"Yapayalnız hissettim. Yaşadığım hayat bi anda bana çok yabancı geldi. Senin bunda payın olduğunu düşündükçe delirdim." dedim.