AF 💫

AF - ep.05

[Onlar orada öylece birbirlerinin varlığında tamam, eksiğinde eksik. Daha fazlası yokken. - lâ 71 ]

💫

/ A.Ş. /

Çiçekçiden özenle bağlamasını istediğim buketi yavaşça hafif nemli toprağa koydum. Nazikçe hala solmamış çiçeklerini okşadım. İçimden, elime ulaşan hafif sıcaklık ve titreme ile elimi geri çektim.

"Hakkım yok buraya gelmeye,"

Sanki karşımdaydı ve bana kötü bakışlar atıyordu. Elimi kendime çektiğimde çiçeklerinden biri elime dolanmıştı. Buruk bir gülümseme ile hafif yamulmuş çiçeğe baktım.

"Özledim ama buraya gelmeye bile yüzüm yok Afra,"

Sesimin titremesi ile cümlemi zor tamamladığımda buraya tek başıma gelmenin en akıllıca hareket olduğunu düşündüm.

Karşıma çıkan bir kızın kolyesi, bana çok şey düşündürmüştü.
Uzun zamandır düşünmediğim şeyleri düşünmüş ve yüreğimin isyanını duymuştum.

Bu yüzden kovamıyordum onu evimden. Sahip olduğu kolyenin Afra'nınki olabilme ihtimali beni deli ediyordu.

Afra'nınki değilse bile sırf bana, gelmeyi unuttuğum yerleri hatırlattığı için fazla anlamlıydı.

Suçluluk duygusuyla gelmediğim bu yeşillik yer, aslında beni bekliyormuş gibi bir his kaplamıştı içimi. Suçlu hissetsem bile, buraya gelmeyi asla ertelememem gerektiğini hatırlatmıştı.

Yüreğim için en değerli kişiyi ihmal ettiğimin nişanesiydi burası. Ve o kolye.

"Seni koruyamadığım için üzgünüm Afra,"

Koruyamamıştım.

Küçüktüm ve biri nasıl korunur bilmiyordum. Ya da hangi gerçeğin saklanıp hangi yalanın söylenmesi gerektiğini anlayamamıştım.

Bu yüzden kaybetmiştim Afra'yı.
Bu yüzden ortadan kaybolmuş ve birkaç ay sonra burda denmişti bana.
Olayın perde arkasını araştırmak istediğimde ise babam tarafından tehdit edilmiştim.

O birkaç ay içinde neler olduğunu bilmiyordum.

Şirketleri iflas etmiş ve aynı bina farklı bir şirket adıyla bizimle ortak olarak yükselişe geçmişti.

Yeni şirket bizimle ortak olduğunda şirketin başındaki kadın Afra'nın üvey annesiydi. Ama Afra'nın babasıyla ilgili tek kelime bile etmemişti. Hatta benim gerçekleri bilen kişi olduğumu bile bilmiyordu.

Ben onun gözünde şuan ortaklığını bitirdiği şirketin ceosuydum.

Benim yüzümden olan şeylerin hepsinin üstü örtülmüştü. O yıllarda bu nasıl olmuştu bilmiyordum.

Öğrendiğim tüm gerçeklerin üstü o birkaç ay içinde örtülmüştü. Tüm o belgeler, kanıtlar, kaset ve Afra.. kaybolmuştu.

Babamın ve o kadının bu işte ortak parmakları olduğuna emindim. Ama kadın, kendini çok güzel saklıyordu.

Onun gayri meşru bir çocuğu olduğu söylentisi ve her yurt dışına gittiğinde içinde birilerinin yaşadığı belirli bir eve gitmesi beni işkillendirmişti.