Tov Koen
'Handen omhoog' riep ik luid. Ik zag Job zitten. Hij trilde over heel zijn lichaam. 'Mes neer' riep Tineke. Hij luisterde biet. 'Mes neer' herhaalde ik nog eens. Andy kwam op ons af met het mes. 'Wat gaan jullie doen? Schieten, nee ik denk het niet. Dat durven jullie niet. Zijn het zelfs wel echt wapens' zei hij spottend. Ik kon er niet meer tegen. 'Als je nu het mes niet laat vallen, dan schiet ik echt' ik meende het deze keer. Hij ging naar Job en drukte het mes tegen zijn keel. 'Als jullie niet doen wat ik zeg kan het wel eens gedaan zijn met deze mislukkeling' zei hij drijgend. 'Laat hem los' riep Tineke luid. 'Laat jou wapen los' riep hij terug. 'Laat Job gaan, hij heeft hier niets mee maken' riep ik luid. 'O jawel hoor hij heeft hier alles mee te maken he Tineke' ik keek niet begrijpend naar Tineke. 'Laat jullie wapens zakken' riep Andy luid. Ik gaf niet toe. 'Doe weg' zei Tineke. Ik liet mijn wapen los en stak het weg. 'Meekomen' beval Andy ons. We gehoorzaamde. 'Hier, naar binnen' zei hij en hij opende een deur. 'Emma, Jana weg' riep Tineke zo hard mogelijk. We gingen een donkere kamer binnen, vooraleer hij de deur sluitte duwde hij Job bij ons en nam hij onze walki talki en onze gsm's. 'Gaat het' vroeg Tineke meteen aan Job. 'Ja, het gaat wel' wat was Tineke toch goed met kinderen. 'Wat moeten we nu doen?' vroeg ik stil. 'Ik weet het niet' antwoorde Tineke. Ik gaf Tineke een knuffel. 'Heeft tante Tineke een lief?' vroeg Job spottend. 'Tante?' en ik keek naar Tineke. 'Ja, ik ben meter van hem' zei ze. Plots hoorde we een stem. 'Tineke, Job zijn jullie dat?' vroeg iemand en uit de donkere kamer kwam Robin. 'Robin wat doe jij hier' en Tineke gaf hem een knuffel. 'Andy heefte opgesloten' zei hij. Hoe gingen we hier ooit uit geraken?
