Tov Tineke
Als het echt waar was dat het Andy was, waarom had hij dat dan gedaan? Hij zag Brigitte dood graag. Ik nam de gsm van Brigitte, die ik had meegenomen uit haar kamer. Nu wist ik het waarom. Brigitte had met Jonas gebeld en waarschijnlijk had Andy dat gehoord. Andy was altijd al jaloers geweest, maar dit was onmogelijk. Zou hij Brigitte willen vermoorden? En de kinderen? 'Koen de kinderen zijn bij Andy' riep ik uit. 'Bravo 210 voor Dispatch' zei ik snel. 'Dispatch luisterd' hoorde ik uit de walki talki. 'Wij rijden naar Andy zijn huis want de kinderen zijn daar, over' 'Oke, ik geef het door aan de chef, out' Ik zette de blauwe op en Koen gaf nog wat meer gas. 'Weet jij de nummer?' vroeg Koen aan mij. Ik dacht na 'euh, 19' dat is het. 'Oke' zei hij, hij schakelde en gaf nog wat gas bij. Ik wou nog vanalles an Koen vragen maar het was nu echt het moment niet. 'Hier rechts' zei ik snel en hij sloeg direct af. We waren eindelijk aangekomen. Ik stapte uit de auto. Ik had nog maar één voet uit de auto gezet of ik hoorde een gil. 'Koen!' riep ik en ik liep naar hem toe. We gingen zo snel mogelijk naar de achterdeur. Vast! Ik zag een raam openstaan. 'Kom' en ik greep Koen zijn hand vast. Hij gaf me een duwtje en ik klom door het venster. Vervolgens ging ik naar de deur en lied ik Koen binnen. Ik hoorde voetstappen, dus nam mijn pistool en ging achter Koen staan. Ze kwamen dichterbij. 'Tineke, je moet ons helpen' hoorde ik iemand zeggen en nu zag ik het. Jana kwam op ons afgelopen. 'Papa is helemaal gek geworden. Hij staat boven met een mes te zwaaien naar Job' 'Blijf hier' zei ik tegen haar. Koen en ik liepen naar boven. We hielden onze wapens klaar. Koen deed een deur open. Er kwam geen geluid uit de kamer, tor ik plots een snik hoorde. Ik liet mijn wapen zakken en liep naar binnen. Het kwam uit de kast. Ik maakte ze open en Emma kwam eruit. Ze gaf me een knuffel. Ik pakte ze op: 'Heey schat alles komt goed. Ga nu maar even naar beneden.' ze luisterde meteen. We hoorde weer een gil. Ik had inmiddels mijn wapen al terug genomen. We stonden nu voor de deur waaruit het gegil kwam. '3,2,1'
