Tov Koen
Ik zag de deur bewegen. Mijn hande trilde van de stres. Daar kwam ze binnen. Mijn Tineke gevolgd door Brigitte. Brigitte stak haar duim in de lucht en ging weg. Ik keek naar Tineke, ze keek nog altijd kwaad en ik begreep haar helemaal. Ik haalde diep adem en ging dichter naar Tineke. Pakte haar hand vast maar ze trok weg. Dus was het plan B dat moest werken. Ik nam de rode roos en gaf ze aan haar. Ik keek naar mijn voeten 'Sorry' zei ik stil. Ik ademde in en keek deze keer recht in haar ogen 'Sorry Tineke, ik weet echt niet wat mij bezielde maar ik zie je echt doos graag' ik had het echt moeilijk met deze tekst. Het klopte wel allemaal maar het was ontzettend moeilijk om je tranen te bedwingen. Ik durfde niet in Tineke haar ogen kijken. 'Ik ga het echt niet meer verpesten, deze avond word onze avond' zei ik dan maar. Ik trok eeb stoel achteruot en deed teken dat ze mocht gaan zitten. Het viel me op dat ze nog niets gezegd had. Ik zette een zacht muziekje op, pakte haar bord en schepte er een groot stuk op. Ik nam zelf ook een beetje en ging over haar zitten. 'Samkelijk' zei ik. Zelfs toen antwoorde ze niet. Zelf durfde ik niet te eten en Tineke precies ook niet. 'Tineke, ik zie u echt graag. Jij bent voor mij de enige' Ze keek nog altijd kwaad, maar ik zag dat ze nu begreep dat ik het meende. 'Sorry, ik ga even naar het toilet' zei ik. Ik moest niet, maar het was het beste dat ik even alleen was. Ik ging naar de gang en ging tegen een muur staan. Wat deed ik Tineke toch aan? Ik begon te wenen. 'Baetens laat zien dat je om haar geeft' zei ik zo zelf verzekerd mogelijk. Ik droogde mijn tranen en ging voorzichtig terug naar de tafel. Tineke zat helemaal in elkaar en had haar hoofd op tafel gelegd. Toen ze mij hoorde ging ze snel terug recht zitten. Ze had ook geweent. 'Tineke, ik hou echt van jou' ik ging naast haar zitten en legde mijn hand op de hare. Deze keer liet ze het toe. 'Heey, ik zie u echt graag' zei ik nog maar eens. 'Zeg me wat ik moet doen op het goed te maken? Ik wil er alles voor doen' zei ik en ik keek naar haar. Nu was het moment. Het was alles of niets. Ik gaf haar de roos nogmaals en... Ze pakte ze aan.
Tov Tineke
Ik nam de roos voorzichtig aan en keek naar Koen. Zijn blauwe ogen... Ik kon er niet aan weerstaan. Ik kwam dichter en Koen kwam dichter bij mij. Hij had zijn ogen al gesloten. Maar ik durfde niet meer. Koen had mij altijd opgevangen als ik problemen had. Van het kleinste tot het grootste maar nu... Als ik nu ruzie had met Koen kon ik bij niemand terecht. Ja bij Brigitte maar dat was toch anders. Ik keek nog eens naar Koen en sloot toen ook mijn ogen. We kusten. Het voelde zoveel beter als anders. Nu voelde ik dat hij echt van me hield.
