Hoofdstuk 22: optijd?

751 27 0
                                    

Tov Tineke

Ze stapte verder. Ik weet niet of het expres was maar het gebeurde. 'Nee' riepen we allemaal. Het enige wat ik kon doen was haar mouw vast grijpen. 'Oef' riep Koen. Ik had haar vas. Koen kwam naar mij gelopen. 'Lukt het vroeg hij' 'Nee, het gaat niet' riep ik uit. 'Ik wil niet leven, laat mij los!' riep Athina. Ik geloofdemen eigen oren niet. Hoe kon een mens dit zegge. 'Laat me onmiddelijk los' Ik beet op men Tanden. 'We moeten ze houden' zei ik tegen Koen. Ik keek nar beneden. We zaten toch ongeveer dertig meter boven de grond. Beneden had de brandweer de baan afgesloten. Er was een gigantisch grote file. 'Laat me nu los' riep ze nog een keer. 'Nooit' antwoorde Koen streng. 'Sorry Koen, maar ik moet dit doen' ze gaf een kus op Koen zijn hand. Ik verstond haar niet. 'Au, wat doe je' riep ik hard. Athina beet in mijn hand. Maar ik loste niet. Het bloed stroomde uit mijn hand. 'Stop ermee' schreeuwde ik. Ondertussen was Floor en Velimir aangekomen. 'Tineke hou vol' riep Floor uit. Ze liep naar mij. Achter haar kwam Velimir aan. Ze namen Athina vast en hijste ze terug op de brug. Heel mijn hand hing vol bloed. Ik schreeuwde het uit van de pijn. De ziekenwagen stond beneden aan de brug en dat was het enige waar ik kon aandenken. Ik liep naar beneden en ging naar de verplegers.

Tov Koen

Ik had echt zin om gewoon Tineke te gaan troosten en om naar haar te gaan. Maar ik moest bij Athina blijven. Ik zette haar in de combi en ging even zitten. 'Koen, kom eens even' hoorde ik Floor roepen. Ik stond recht en ging naar Floor. Ze vroeg wat er gebeurd was. Ik kon niet anders dan alles zeggen. Ik vertelde alles, alleen dat ik samen met Tineke was natuurlijk niet. Plots hoorde ik achter mij roepen: 'Koen, ik hou van u' ik keek onmiddelijk achterom en zag Athina terug op de kant van de brug staan. Floor en ik liepen er onmiddelijk naar toen. Maar...

Zeggen of Zwijgen?Where stories live. Discover now