Ματωμένος Έρωτας

Part 5

-"Τι θες γαμωτο μου;" φωνάζω ελαφρά και κοιτάζω στιγμιαία την Άννα, της οποίας το βλέμμα σκοτείνιασε.

-"Να είσαι λιγάκι ευγενικός, τι σε έχει πιάσει επιτέλους;" μου απαντάει νευρικά η Άρια και μου δείχνει διακριτικά την Άννα.

-"Άρια δεν πειράζει, είναι εντάξει" την καθησυχάζει η Άννα ενω με κοιτάζει στιγμιαία και αμέσως μετά κοιτάζει το πάτωμα.

Το κουδούνι χτυπάει και μπαίνουμε στην αίθουσα μας. Κάθομαι κοντά στον Χάρη και στο Μάριο και δίπλα τους ακολουθούν η Νεφέλη με την Αρια. Σκαναρω με τα μάτια μου την αίθουσα και βλέπω την Άννα να κάθεται αρκετά μακριά από εμάς.

-"Γιατί έκατσε μόνη της από κει;" ρωτάω τον ψιθυριστά τον Μάριο, αφού ο Χάρης είναι απασχολημένος στο να κοιτάζει την Νεφέλη.

-"Ποια;"

-"Η Άννα βρε βλακα" του λέω το εμφανέστατο και γυρίζουμε και την κοιτάμε και οι δύο που ανοίγει τα βιβλία της. Τόσο γλυκιά.

-"Α δεν ξέρω" λέει αδιάφορα.
"Ίσως με τον τρόπο που φέρθηκες πριν"

-"Γιατι πως φέρθηκα;" απορώ.

-"Στέφανε, η Άννα πλέον είναι στην παρέα, όπως και τα άλλα κορίτσια. Σε όλους μας μιλάς κανονικά και σε εκείνη ούτε γειά και απορείς πως φέρθηκες; Εσύ μετά τη συνάντησή σας στο μπαρ ήθελες να την ξαναδείς και τώρα που την βλέπεις κάνεις σαν βλακας, σύνελθε" μου λέει επιθετικά.

-"Ησυχία παιδιά" ακούγεται η φωνή της καθηγήτριας και δεν προλαβαίνω να απαντήσω. Στρέφω το βλέμμα μου σε εκείνη που ήδη με κοιτάει, όμως μόλις τα βλέμματά μας συναντούν το ένα το άλλο στρέφει αμήχανα το βλέμμα της στο βιβλίο της.

Πρώτη φορά την βλέπω να αισθάνεται αμηχανία. Βασικά όχι, και χθες αισθάνθηκε αμήχανα όταν πήγαμε στην καφετέρια με τα αγόρια. Μπορώ να πω πως της πάει αρκετά να αισθάνεται αμηχανία, είναι γλυκούλα.
[...]

Το μάθημα στο Πανεπιστήμιο επιτέλους τελείωσε. Στα διαλείμματα ήμασταν όλοι μαζί μια παρέα. Η Άννα απέφευγε να με κοιτάξει και κάθε φορά που λέγαμε ένα αστείο χαμογελούσε ψεύτικα. Σκεφτόμουν να της μιλήσω, αλλά από πότε με νοιάζει πως νιώθει μια κοπέλα με τη συμπεριφορά μου;

Αποφασίσαμε με τα παιδιά να πάμε για καφέ στην καφετέρια, όπως και χθες. Τα κορίτσια έφυγαν γρήγορα και δεν προλάβαμε να τους πούμε να έρθουν.

Μπαίνουμε μέσα στην καφετέρια και βλέπουμε τα κορίτσια να κάθονται σε ένα τραπέζι, ενώ συζητάνε και γελάνε. Η Άννα πάλι κάθεται με το κινητό της και φαίνεται αφηρημένη.