mijn redding

hoofdstuk 80

Bella's POV:

Het is me het dagje wel geweest, Demi heeft me niet aangekeken.

Of tegen me gepraad. Of uberhaupt mijn aanwezigheid erkent.

Ik zou kunnen liegen en zeggen dat het me niks uit maakt, dat kan ik echt.

Maar ik ben het zat om continue de waarheid te moeten verschuilen.

Niet alleen dat. Ook ben ik al het ruzien zat. Ik ben het zat om continue te moeten lachen...

Ik ben het zat... om het zat te zijn.

Slaat dat ergens op? In mijn hoofd wel. Maar heel veel dingen hebben logica in mijn hoofd, en dan zeg ik het en kijkt iedereen me aan alsof ik een andere taal spreek.

Maar echt waar. Hoe cool zou het zijn om je eigen taal te hebben?

___-------_____

Ik liep terug naar de arena, die overstroomde met gillende dudes die het een beetje rustig aan moesten gaan doen.

Nee, dit is geen feestje vol met dronken sport fans, ik zweer het.

Nope, Ik ben backstage bij een concert, terwijl ik mijn hoofd eraf verveel. De meiden maken zich klaar, en Maddie en Anne zijn weg, iets intressants ondekken.

Vinden jullie mijn enthousiasme ook zo geweldig?!

Ik in iederer geval wel!

Het was allemaal oke. Een beetje saai. Maar oke, er was niks aan de hand.

Ik zat een beetje te dromen over wereld vrede en dat soort dingen totdat een al-bekende hand mij vastgreep, wel voorzichtig, maar hard genoeg om mij te laten schrikken.

"Naya." Zei ik simpeltjes, terwijl ik er voor zorgde dat ik absoluut geen emotie liet zien in mijn stem.

"Bella, Bella, kijk me aan. bella"

"Ik volg geen bevelen op."

Ze rolde haar ogen, zuchtte en gaf me een smekende blik die ik vanuit mijn ooghoeken opving.

"Wat? Spijt het je? Je wil dat ik het je vergeef?"

Ze staarde naar haar voeten. "Yeah"

Ik lachte. "Serieus?"

"Het spijt me ECHT HEEL ERG. Ik zweer het, Het was nooit mijn bedoeling. Het was zo fucking fout en i-"

"Ik vergeef je"

Ik weet wat je denkt. "What the fuck doe je Bella?' Nou, laat het me uitlegen.

Afgelopen nacht, toen ik mijn spullen pakte en wegging, Demi was zo boos.

Gewoon... stomend.

En Naya was daar om haar rustig te maken, dus ik bedacht me.... Ze is er voor Demi, dus de ze maakt Demi blij.

En is dat niet alles waar ik om geef?

Kijk eens naar me, helemaal het goede doen en shit.

Geen zorgen jongens. Ik heb mijn kauwgom onder het bankje geplakt buiten de arena. Badass, I know.

"Je-wat?"

"Blijkbaar hou je van Demi, en dat is het enigste belangrijke voor mij."

Ze greep mijn hand en deed die in de hare, ondanks mijn duidelijke protest. "Ik hou ook van jou. Je bent als mijn dochter."

Ik trok mijn hand weg. "Ik ga weg voordat dit te sappig wordt."

"WACHT! Ga je nu Demi de waarheid vertellen?"