mijn redding

hoofdstuk 16.

"Kendall" zei ik zachtjes, mijn stem piepte. 

"Ik ben het, baby zusje"

Hij trok me in een knuffel en hield me dicht tegen hem aan. We waren allebei aan het huilen. Ik verschuilde mijn gezicht in zijn gezicht. Hij rook nog steeds naar het parfum wat hij altijd gebruikte in het huis.

Hij liet weer los, duwde het haar uit mijn gezicht. Hij zette zijn duim op mijn gezicht en veegde voorzichtig mijn tranen weg, lachend door zijne heen.

"Hoe gaat het kiddo?" vroeg hij met een lach.

"aardig goed."

"Nah, kom op. Er moet ergens wat mis zijn gegaan. Heb je nog roddels over het huis? vertel."

"Nou, ik ben geadopteerd. En ze helpt me met.... Je weet wel..." zei ik ongemakkelijk.

"Dus het gaat beter?"

"Ik doe mijn best"

Hij keek me aan, staarde recht in mijn ogen.

"Baby sis, ik kan niet beloven dat het beter zal zijn morgen, of de volgende dag. Maar ik verzeker je. Nee Fuck dat. Ik beloof je dat het goed gaat komen. Okay?" zei hij zachtjes, met zijn vinger ging hij over mijn blootgekomen littekens.

"Ik heb je gemist Ken. Ik had dat nodig big bro."

Het was waar. Ik heb op Kendall gewacht om mij te vertellen dat het oke was sinds de dag dat hij weg ging, elke keer als ik aan hem denk huil ik.

"Ik heb je ook gemist little sis. Meer dan je denkt."

"Dus hoe is jou leven Kenny?" Ik lachte om de bijnaam die ik hem jaren geleden had gegeven.

"Nou, Olivia en Anthony Adems hebben mij geadopteerd. Mijn ouders nu. Ik heb een 14 jaar oude broer, en ik heb net mijn middelbare school afgemaakt. Mijn leven is goed. Geen vriendin. Ik denk dat ik niet gebruik van mijn mannen parfum." somde hij op.

"Vertrouw me, je gebruikt genoeg parfum." verzekerde ik hem.

We lachte, het was alsof hij nooit weg is geweest. We waren nog steeds gewoon kinderen spelend in de speelhal aan het einde van de weg naar het weeshuis, terwijl we probeerden van elkaar te winnen.

"Wil je spelen? Of ben je bang dat je gaat verliezen?"zei hij spottend, en liep naar de air hockey tafel.

"Kom maar op Adems." zei ik, hij lachte omdat ik zijn achternaam gebruikte.

"Kom maar op, hoewel ik niet je achternaam weet!" zei hij terug, en hij stopte er twee kwartjes in.

"Lovato."

Hij leek een beetje terug getrokken, maar herstelde snel toen het spel begon.

-----------------------------------------

vier potjes en 8 kwartjes later, zaten Kendall en ik aan de mini bar die ze hadden.

Kendall dwong me ongeveer om een hot dog te nemen, die ik maar voor de helft at. Omdat hij mijn broer is,  niet via bloed, maar het voelde gewoon zo.

"Dus, je leeft hier al de hele tijd en hebt mij gewoon vermeden?" vroeg ik met een lach, ik nam een slokje van mijn water.

"Nah, ik ben hier pas net. Mijn ouders zijn nog steeds in Kansas, maar ik heb mijn moeder overtuigd om mijn broer hier heen te laten verhuizen. Hij is 14, ongeveer even oud als jou. Hij gaat hier ergens naar school, terwijl ik online lessen heb. We hebben een klein appartementje hierzo." antwoorde hij en vouwde zijn servetje op toen gooide hij het in de prullebak.

"Schattig." Mijn ogen dwaalde af naar de oude pool tafel in het midden van de kamer. Ik grinnikte "herriner je je nog toen we pool speelde?"

"We slopen uit het huis weg na het avond eten, en speelde een paar potjes. Ik won" zei hij.

"In je dromen" ik ging strijdlustig voor hem staan.

"Wat?" 

"Je dacht dat je won, maar ik won altijd."

"Pfffttt, je liegt. Ik won altijd!" zei hij terwijl hij achter de pool tafel ging staan.

"Maar 1 manier om dit uit te vinden, rematch?"

"Rematch." stemde hij in.

Ik pakde een keu en datb lauwe krijt. Ik ging klaar staan, klaar om te beginnen, toen-

"Bella?" riep Demi.

Ik draaide rond, de keu viel bijna. Kendall was verbijsterd, maar probeerde cool te blijven.

"Uhm Bella, Demi Lovato praat een soort van tegen je....." zei hij nog steeds verbijsterd.

Ik pakde zijn hand, en sleepte hem mee naar Demi. 

"Kendall, dit is mijn adoptie moeder. Demi, dit is Kendall, mijn broer."

"Ben jij Kendall? Ik heb veel over je gehoord!" Lachte Demi.

"Ja. Uhm, Je muziek is goed?!" zei Kendall, ongemakkelijk krabbend aan zijn nek.

"Ongemakkelijk!" verklaarde ik

"Yup, Bella we moeten gaan." zei Demi snel.

"Ga maar Bella, wacht geef me je nummer" zei hij, en duwde zijn mobiel in mijn handen.

Ik stopte mijn nieuwe nummer erin en we haastte weg, nadat ik Kendall een enorme knuffel had gegeven.

Ik was opgelucht en blij. Maar iets was fout in mijn maag. Ik heb een hotdog gegeten.

Ik duwde die gedachten aan de kant, lachend, en volgde Demi naar de auto.