mijn redding

hoofdstuk 39.

"Word wakker! Word wakker, word wakker, word wakker!!" riep Maddie.

Ik gaapte, schoof mijn gezicht in mijn kussen maar die werd meteen van me afgepakt.

Toen, niets. Ik keek achterdochtig naar boven, ik zag Maddie iets fluisteren in Lenna's oor. Heel geheimzinnig.

"Je had niet wakker moeten worden" zei Lenna, ze gaf me een duivelse lach.

"Ik ben niet wakker" mompelde ik met mijn ogen dicht.

Toen voelde ik iets kriebelen in mijn zij. Ik verging van het lachen. "S-STOP, PLEASE! PLEASE!" smeekte ik.

Lenna ging door met mijn zijen kietelen, tot het punt dat ik huilde van het lachen. Maddie had mijn armen vast.

"PLEASE, PLEASE, PLEASE!" schreeuwde ik.

Lenna en Maddie keken naar elkaar, zuchtend, en ze lieten me eindelijk los. Ik haalde weer opgelucht adem en keek nep boos naar Maddie en Lenna.

"Nou aangezien iedereen wakker is.... LATEN WE GAAN! HET IS KERSTOCHTEND!" juichde ze en ze rende naar beneden.

Iedereen zat al beneden te wachten rond de mooi versierde boom.

Ik huilde bijna toen ik mijn cadeautjes kreeg. Het is zwak, maar je zou het ook doen. Ik heb nooit echt veel gehad, hoe zielig en armzalig het ook klinkt.

Ik had nooit kunnen bedenken dat ik sommige van de cadeautjes die ik nu in mijn hand heb ooit zou kunnen hebben, noch dat ze helemaal van mij zijn.

Om te beginnen, een laptop. En een paar nieuwe Allstars, waarschijnlijk een tip van Naya dat mijn oude gympen moest vervangen, ze waren misselijkmakend vies. Een nieuwe sweater, wat ik echt nooit gehad zou hebben. Nooit.

Het was altijd een oude, opnieuw genaaide jas van een tweedehands winkel, met een 50 cent kaartje eraan. Het was altijd hetzelfde paar schoenen, ookal groeiden mijn voeten aardig hard, en de zolen onder de modder zaten. Het waren altijd de kapotte schoolcomputers, en maaiin wat was ik daar blij mee.

Ja, ik huilde. Ik geef het toe, maar deze ene keer schaam ik me er niet voor. Ik schaam me niet voor het feit dat ik huilde, voor een keertje waren het geen tranen van verdriet, maar tranen van blijdschap.

Blijdschap. Iets waarvan ik dacht dat het nep was, jaren lang. Iets wat alleen in sprookjes voor kwam.

Een 10-letterige emotie die ik eindelijk een keer meemaakte, het kwam ook als een verassing voor mij.

Maar hey, mij hoor je niet klagen.