mijn redding

hoofdstuk 25.

Ik werd de volgende ochtend wakker, mijn uitzicht was een lachende Demi en Naya.

Ze waren te blij. Mijn argwaan groeide.

"Wat?" mompelde ik.

"Goedemorgen lieverd" antwoorde Demi

"Wat de fuck is er met jou gebeurd?" vroeg ik, nog steeds doodmoe.

Naya barstte in lachen uit.

"Je moet opstaan" juichte Demi

"Ga weg"

Demi grinnikte om mijn negatieve houding

"Gedraag je" zei ze

Het volgende moment had Naya mijn armen, en was Demi mij non-stop aan het kietelen.

Ik kon mijn kinderlijke lach en krijsjes niet in houden.

Ze stopte uiteindelijk, tilde me uit bed en naar beneden.

Naya pakde een stoel voor mij aan de tafel, terwijl Demi mij niet losliet. Mijn argwaan was weer terug.

"Ontbijt. Eet."

Ik zuchtte, dit was zo oneerlijk. Ugh.

Ik gaf Demi mijn dodelijktste blik, maar ik was niet echt boos. Ze was alleen bezorgd, toch?

Ik at iets meer dan de helft

"Hebben jullie mij daarvoor wakker gemaakt?" vroeg ik ongeduldig.

"Nope" zei Naya met een zenuwachtige lach.

Ze gaf me een rugzak. Ik keek naar haar. Verbijsterd.

"Je gaat naar school!" riep Demi nerveus.

Ik denk dat ze verwachtte dat ik zou gaan huilen. Haar gaan negeren, en weigeren om nog 1 stap te zetten.

Ik knikte gewoon

"Is dat alles?" vroeg ze verbijsterd.

"Ik was het niet vergeten. Ik wist dat ik uiteindelijk zou moeten" zei ik simpel.

"Nou....Laten we dan maar gaan" zei Naya ongemakkelijk.

We sprongen allemaal in de auto. Ik denk dat ze bijde verrasd waren door mijn reactie. Ik bedoel, natuurlijk, ik ben zenuwachtig. Maar het zou toch gebeuren. Ik kan me niet voor altijd verschuilen.

En hey, niemand heeft ooit gezegt dat ik de perfecte student moet worden. Ik ga zeker mijn rebellende kant houden. Het maakt alles een stuk leuker.

Demi gaf me een kus op mijn wang en een zwaai, en Naya gaf me een high five. Het was niet ongemakkelijk, ze is als een zus voor mij.

Wie date met mijn moeder.

Ik bedoel Demi.

Ik liep de school binnen, schouders naar binnen, met mijn hoofd naar beneden. Ik heb geen enkele extra aandacht nodig.

Kids waren aan het praten in hun groepjes. Ze hadden verschillende intresses.

Ik haastte me naar het kantoor, en werd gegroet door een receptioniste met een enorm neppe lach.

"Goedemorgen. Nieuwe leerling?" vroeg ze opgewekt, haar neppe lach verdween niet.

"Ja" zuchtte ik

"nou hier is je rooster. Je eerste les is geschiedenis. Veel plezier!"

Yeah bedankt, school is zooooooo leuk. Geweldig idee.

Ik liep mijn geschiedenis les in.

De leraar stond bij het bord, iets op het bord schrijvend uit het boek.

Hij zag me, en gaf me de meest gulle lach die ik in deze gevangenis heb gezien.

"Nieuwe leerling hé? Ga zitten, ergens"

Iedereen fluisterde. Ik kon er net Demi's naam uit opmaken en iets over haar dochter.

Oh dat is waar.

Er was een lege plek, bij iemand met dood geblondeerd haar met te veel make-up. Het gemiddelde bitchy meisje.

Haar blonde haar kwam tot over haar schouders, haar gezicht zat onder de make-up. Haar shirtje was iets te laag uitgesneden en haar shorts waren... Uhm..Kort.

Ze zwaaide naar me met haar lange vingers met roze gelakte nagels.

Misschien oordeel ik wel iets te snel, ik weet het niet. Ze herrinert me gewoon heel erg aan Brittney.

"Hey. Je bent toch de dochter van Demi?" vroeg ze, en blies een bel met haar kauwgom.

"Wat maakt dat jou uit?"

"niks, gewoon nieuwschierig. Ik heb gehoord dat je een problemenmaker bent"

"Dat kan je wel zeggen"

Ze grinnikte

"Dan lijken we aardig veel op elkaar"

Ik gleed op de stoel naast haar

"Hoezo?"

"Nou, ik moet je vertellen voordat je met ons omgaat, je moet klaar zijn voor een paar problemen. We houden niet zo van veilig."

Ik hief mijn wenkbrauwen.

"We?"

"Ja we. Als in mij en de rest van mijn vrienden. Je vind ze aardig, vertrouw me."

Ze bleef bellen blazen de rest van de les.

Mijn betere helft verteld me dat ik beter niet met haar kan omgaan, want ze is niet echt goed nieuws. Maar een klein beetje lol doet toch niemand kwaad?

Als mijn teorie er nou eens niet zo ver van af zat