Proposal

6 1 0
                                    

Carina


I fixed my gaze at the man who has captured my heart for years now. He looks dazzling in his gray suit. How he did his hairdo today has added to the natural charm he has. I love how some of the strands touch his face.

He was startled the moment he saw me descend from the second floor of our house. He gave me the same adoration I gave him. The way he stares at me makes me fall in love with him even more. The way he takes my hand gives me the confidence. The way he holds me always makes me feel secured and protected.

I am beyond blessed because God has given me a man like Calvin. I couldn't ask for more. When he walked into my life again, he made me the happiest woman alive that moment.

We were both speechless the moment we stood next to each other. He caressed my face and planted a soft kiss on my lips. He remained silent for the next couple of minutes.

"Hey. What's wrong? Say something please. Don't you like how I look Hon?"


"No. I don't like it. I love it very much. You're beautiful Hon. You always are." He held my hand and brought it to his lips for a kiss.

"Thank you. You're captivating too Hon."

"Shall we?"


Sa isang restaurant malapit sa dagat kami nag-decide mag-dinner ni Calvin. Siya ang pumili ng lugar. He handed me the menu but I let him order for us.

Habang hinihintay namin ang aming order, lumipat kami sa gilid kung saan mas tanaw namin ang payapang dagat.

"Do you like seas?" Tanong sa akin ni Calvin pero sa dagat siya nakatanaw.

"Hmm I love going to the beach on summer. Does that count?" Sagot ko na napatingin din sa malawak na dagat na bahagyang natatanglawan ng sinag ng buwan.

"Would you like to live near the beach with me one day Hon?"

"That sounds good. But I don't think we can do that Hon. Perhaps during summer we can spend the season there but we need to go back to the city. You know, work is here. You'll be a doctor soon. We'll be sharing the same workplace. I'm looking forward to that."

Medyo lumalalim na ang gabi kaya medyo malamig na ang ihip ng hangin. Niyakap ko ang sarili ko dahil sa lamig na tumatama sa aking hubad na balikat. Suddenly, naramdaman ko ang pagdantay ng makapal na tela sa aking likod.  Nakita ko si Calvin na nilalagay sa likod ko ang kaniyang coat.

"Thank you."

"They might be serving the food in a while.  Let's go back." Inalalay niya ako pabalik sa aming mesa.

Dahan-dahang isinerve ng waiter ang mga order namin. All are our favorites, except for the one served last.

"Excuse me. Mukhang may sobra kang nailagay sa aming mesa. Hindi sa amin ang lumpiang shanghai." Saka ko ito ibinalik sa waiter.

Nalito naman ang waiter at tiningnan ang kaniyang order slip. Napalingon siya kay Calvin.

"Its actually mine. Ako ang nag-order ng lumpia."

I was surprised. Calvin and I had been together for 6 years now but I don't remember he likes lumpia. Ipinagpatuloy ko na lamang ang aking pagkain katulad ng ginawa ni Calvin.


Saktong pagkatapos naming kumain ay nagtilian yung ibang mga kumakain sa resto. Napalingon ako sa direksiyong tinitingnan ng mga tao. Maya-maya'y napalitan ng musika ng violin ang buong paligid na pinapatugtog ng isang grupo ng mga lalaking nakaitim. Hindi naglaon ay may pumasok na ilang taong may bitbit na na balloons at streamer na may nakasulat na "Marry Me." Finally sunod na pumasok ay ang lalaki dala ang isang bouquet ng bulaklak. Nilapitan niya ang babaeng umiiyak sa hindi niya inaasahang pangyayari. Mula sa kaniyang suot na coat ay kinuha niya ang isang kahita at iniabot sa babae.  Agad naman itong tinanggap ng babae at nagyakap sila pagkatapos. Nagpalakpakan ang lahat ng taong nasa paligid para sa isang matagumpay na proposal.

Lose You To Love MeOù les histoires vivent. Découvrez maintenant