CHAPTER 4

1.9K 75 14
                                    

Chapter 4: NEED YOU

I woke up with a severe headache dahil sa pinaghalong puyat and hang-over. But despite of not feeling well, I still forced myself to get up. If wala lang sana akong pasok ngayon ay baka nagdesisyon nalang akong matulog nang buong araw.

Kasalanan lahat ito ng lalaking iyon dahil kahit na anong palit ko ng puwesto kagabi at pilit ko sa sarili ay hindi pa rin ako makatulog because I could still feel the strange flow of electricity in my body. I feel like nasa loob ko pa din at humahagod ang middle finger niya. Damn.

I almost screamed earlier after I looked in the mirror when I saw myself because I thought there was a ghost inside my room. I couldn't accept the deep and dark circles under my eyes. And earlier while I was under the shower and soaping my body, there were various of erotic scenes that entered my mind that I'm doing things with Dominic. Tumagal pa nga ng ilang minutes ang pag-so-soap ko, lalo na kay Maw! Mabuti na lang at nasa tamang pag-iisip pa din ako kahit papaano at napigilan ko ang self ko sa maari ko pang gawin!

Never in my wildest dreams na maiisip kong gawin ko iyon sa sarili ko. Pero nang dahil sa lalaking iyon ay muntik na! What did he fucking do to me? Oh, my god!

 

“Anak, ano ba ‘yang ginagawa mo sa pagkain mo?”

I blinked for a couple of times when I heard Mana Senya's voice. I slowly looked up to her. Mana Senya's hair is a mixture of gray and black, and wrinkles are starting to appear on her face because of aging. But despite of the line on her face, her gentle eyes made her look sweet and caring. Whenever Bàba is not in the mansion ay sumasabay sa akin sina Mana Senya at ang kaniyang nakababatang kapatid na kumain because she knew that feel sad to eat when I'm alone. I glanced at my plate and that's when I found out na gutay-gutay na pala ang waffles sa plate ko.

“S-sorry po, natulala po kasi ako,” I softly muttered at ipinagpatuloy na lang ang pagkain sa nasira kong waffles.

“Ano bang nangyayari sa‘yong bata ka?” Mana Senya took a deep breath and stopped from eating. “Noong isang araw ay umuwi ka ditong iba ang suot na damit, tapos kagabi naman ay umuwi ka ng lasing at parang wala sa sarili. Halos hindi ka na nga makapaglakad nang maayos.” Gumuhit ang pag-aalala sa mukha ni Mana Senya kaya I immediately lowered my head. I can't look at her when she's like that because I feel guilty for what I did every time she worries just because of me.

“Ano ka ba, Ate, gan'yan na talaga ang mga kabataan ngayon. Dapat ay masanay ka na dahil sigurado akong uulit-ulitin niya pa ‘yan,” rinig kong saad ni Ate Susan, ang bunsong kapatid ni Mana. She has already graduated with the help of Bàba from High School to College. And in fact, she can just leave here and find a better job if she wants to, but she still chose to stay here with us like Mana Senya.

“Nag-aalala lang naman ako dito kay Mia. Baka sa susunod ay may kung ano nang mangyari sa kanya. Delikado na ang panahon ngayon. Hindi ba kayo nababahala?” Mana asked with her brows furrowed.

“Okay lang naman po ako, Mana, you don't have to worry about me. You know naman na I can handle myself well. Ako pa ba?” I playfully wiggled my brows.

“Kaya nga naman, Ate,” Ate Susan agreed and giggled at me. "Big girl na kaya ang Prinsesa natin!”

I jokingly made a face that made her laugh. Ate Susan often calls me Princess or ‘Prinsesa' to tease me.

The Heir's RetributionTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon