Men ideale man?

Deel 22 🖤

Er was een geschreven brief, als je het vergeten bent swipe omlaag.

Perspectief Ibrahim.
Men moeder en ik kwamen binnen in huis. Ik ging richting de kamer van Siham. Ik zag een brief en zag een traan van Siham daarop, ik las het en ik was zo kwaad op haar, ze mag echt oprotten. Denkt ze dat ik een speeltje voor haar ben? Mijn liefde is niet eens genoeg voor haar. Ze denkt alleen aan haar zelf, wat een verrader. Aan de ene kant heeft ze wel gelijk, als ze met me is zal ze nooit gelukkig zijn door men vader als hij er nog is. Als ze een beetje had gewacht, zou ze wel misschien gelukkig zijn. Maar nee, mevrouw Siham heeft geen geduld en waar zou ze zelfs zijn? Ik ga haar bellen.

Perspectief Siham.
Ik had geen keuze dus ging ik met Amir zijn huis. Ik voelde me echt een hoer op dat moment en had gemixte feelings. Ik wist niet wat te doen en wou op die moment echt opgeven voor alles. Amir deed de deur open en liet me binnen, het is best wel een mooie huis. Zoals ik weet is Amir best wel rijk, hij heeft zijn eigen huis. ( zie foto)

'Zit maar Siham, doe alsof je thuis bent.' Zei hij. Ik keek hem aan en zei 'Amir, dankjewel voor je hulp. Ik wil echt iemand aan men zij nu ik weet niet wat ik doe en hoe ik me voel. Ik weet niet eens waarom ik zomaar weg ging, ik wil echt advies.' 'Kijk Siham, als je echt van Ibrahim hield zou je nog steeds met hem nu zijn, maar je bent mee gekomen dus dat is een andere verhaal.' Zei hij. Ik dacht heel erg goed na en opeens voelde ik vlinders in mijn buik. Oh nee, ik vind Amir toch leuk.. 'Siham?' Zei hij. 'Uh.. ja ik weet het niet Amir wollah, ik snap mezelf niet meer en ik kan men eigen gevoelens niet eens uitleggen. Ik ben zo erg vast overal ik kan het niet meer aan- plots voelde ik dat hij met zijn lippen op de mijne drukte. Ik ging snel al weg en keek hem aan.. ik hoorde men telefoon bellen het was Ibrahim. Ik wou echt niet opnemen, al snel voelde ik me schuldig en liet een traan. Amir pakte de telefoon van me af en zag dat het Ibrahim was. Hij keek me aan en zei 'Sorry hiervoor.. maar als je echt wilt dat ik je help...' Zei hij. Ik snapte het niet en voor ik iets ging zeggen nam hij op. "SIHAM? WAAR BEN JE? WAAROM DOE JIJ DIT, WAT HEB IK JE GEDAAN MAN?' Schreeuwde Ibrahim. 'Luister man, Siham heeft tijd nodig en stop met schreeuwen.' Zei Amir. 'Ah zo, dus Siham springt van ene man naar de andere. Sff zeg haar maar dat ik ook lekker ga geniet van men hoertjes' zei Ibrahim. Hij hangde op en ik schrok hoe hij dit allemaal zei, ik had het echt niet verwacht van hem. Ik barste in tranen en Amir omhelsde me. Zonder ik het wist viel ik in slaap aan zijn sterke schouders. ( zie foto)

Perspectief Amir.
Ik zag hoe Siham verdrietig was ik kon het niet meer aan. Ik was bereid om haar te beschermen van die mogool, ze sliep ineens op mij en het voelde goed. Snel dacht ik aan die dag wanneer ik Siham met Ibrahim samen zag. Ik voel me al snel niet goed en wordt er vies van, ik wil het allerliefst nu alleen hem in elkaar slaan. Mijn intentie met Siham is goed, ik kan haar niet dwingen om iets dat ze niet wilt en vooral niet voor de trouw. Ik weet het zeker dat ze spijt heeft van wat ze deed maar we zien wel wat er nog gebeurd..

De volgende dag.

Perspectief Siham.
Ik werd wakker en zag Amir.. ik kon niet geloven wie daar was..

Wordt vervolgd, stem. 🖤
Wat vinden jullie er tot nu toe van?