Yüreğimin Ezberi - Victor Nikiforov x OC [DEVAM ETMEYECEK]

⛸Bölüm 14⛸

Eve geldiğimizde annem suratımın beş karış olduğunu fark etmişti. Beni kapıda karşılamasına aldırmadan ayakkabılarımı çıkardım. 

''Galina kızım ne bu hal? Kavga mı ettiniz yine?''

Otabek anneme tatmin edici bir dilde cevap vererek durumu toparladı

''Öyle bir durum değil yenge.''

''Yemek yemeyecek misiniz?''

O arada ben söze karıştım

''Yok anne aç değiliz. Size afiyet olsun'' deyip odama çekildim. Otabek de arkamdan geldi ve kapıyı kapatıp yatağa yanıma oturdu

''Ne oldu bugün? Anlatmayacak mısın?''

''Anlatılacak bir şey yok.''

''O zaman bu halin ne? Dokunsam ağlayacak gibisin. Biri bir şey mi dedi?''

Başımı kaldırdım ve uzun bir of çektim

''Yoruldum Otabek. Gerçekten tükendim''

''Galina öyle hemen koyverme kendini. Ne oldu anlat. Zaten antrenman boyu aklım sendeydi''

Anlatsam yine aklıma gelecekti. Anlatmasam da içime atacaktım. Aşağı tükürsem sakal yukarı tükürsem bıyık durumundaydım. 

''Victor...'' diye başladım içimi çekerek

''Ne yaptı yine o?''

Natalia'ya söylediklerini duyduğumu ve sonrasında olup bitenleri anlattım.

''Bu yüzden mi gelmedin yani? Kendini soyunma odasına kapatıp ağladın dakikalarca''

''Ağlamamak için zor tuttum diyebilirim.'' derken yine sesim titremişti tıpkı o anki gibi

''Ama iyi de, Victor'un gerçekten böyle hissettiğine emin misin? Şu dediğinin altını çizmeliydin. Gerçekleri mi söyleseydim demiş baksana. Demekki-''

''Onunla ilgili hiçbir şey duymak istemiyorum. Ne hissettiğinin de artık bir önemi yok benim için'' diyerek lafını böldüm.

Otabek'in yine dediğimin tam tersini iddia edeceğinden emin olurken telefonum titredi. Açıp baktım. Mesaj kayıtlı olmayan bir numaradan gelmişti. Fakat kim olduğunu yazdığı mesajı gördüğüm an elim ayağım boşalmıştı

Galina benim Victor. Konuşabilir miyiz biraz

Numaramı kimden almıştı bu? Böyle bir durumda gözüme çarpan ilk şüpheli Otabek'ti. Kaşlarımı çattım ve telefonun ekranını gözüne sokar gibi gösterdim

''Galina sokma şunu gözüme kör edeceksin beni!'' dedi yavaşça geri çekilerek

''Sen mi verdin?''

''Neyi ben vermişim?''

''Victor'a numaramı sen mi verdin?'' diye tekrarladım dişlerimi sıkarak

''Ne? Victor mesaj mı attı sana?''

''Çık dışarı!''

''Yemin ederim ben vermedim ya elektrik kesilse benden bileceksin''

Yatağın üzerindeki yastıklardan birini alıp ona fırlattım

''Defol! Mikrop seni!'' 

''Tamam ya bağırma!'' deyip odadan çıktı. 

En sinir olduğum şeydi birinin benden izinsiz numaramı alması veya birine vermesi

Victor'un bir sonraki mesajı telefonuma düştüğünde Otabek'in günahını aldığımı anlamıştım. Ama iş işten geçmişti