Yüreğimin Ezberi - Victor Nikiforov x OC [DEVAM ETMEYECEK]

⛸Bölüm 7⛸

Pulkovo Havalimanı 

Victor'dan 

Ablam sabah 10.00'da burada olacaktı. Bende onu karşılamak için en az 2 saat önceden havalimanına gitmiştim. Beklerken yerimde duramıyordum. Dakikalar geçmiyor gibiydi. 

Devamlı saatime bakıyor, Arrival kapısının açılıp da onun bana doğru koşmasını bekliyordum. 

Bu bekleyiş beni bitirecekti. Ah Victor! 4 yıl nasıl bekledin de şimdi bekleyemiyorsun?

Dakikalar ilerledikçe heyecanım ve sabırsızlığım artıyordu. Nihayet kapı açıldı. Elinde bavulunu sürükleyen, güzelliğini anlatmaya kelimeler yetmez o kadının gözleri onu karşılamaya gelmiş birini aradı. Hemen oturduğum yerden kalktım ve ona seslenerek el salladım

''Lidiya!''

Anında bakışları bana çevrildi ve birbirimize doğru koşmaya başladık. Boynuma atladığında ona sıkıca sarıldım. Sevinçten akan gözyaşlarıma engel olamıyordum

''Aşkım! İyi ki geldin!'' dedi sırtımı sıvazlarken

''Asıl sen iyi ki geldin. Seni çok özledim.''

''Bir bakayım sana'' derken zarif incecik elleri yüzümü buldu

''Sen büyümüşsün ya!'' diye bir sevinç çığlığı attı.

Birden onu kucakladım. 

''Sen de çok güzelleşmişsin. Kanada havası yaramış herhalde''

''Ahaha! Dur Victor! Düşeceğiz şimdi'' derken omzumdan tutundu

Bir tur döndürdüm. Mutluluk kahkahaları etrafımızı sarmıştı. 4 yıl sonra kavuşmak ne güzeldi. Anlatılamaz bir duyguydu. 

''Evine hoşgeldin aşkım'' deyip kucağımdan indirdim ve alnından öptüm. 

Galina'dan 

Psikiyatri Kliniği'ne geldiğimde arabayı uygun pozisyona park ettim. Arabayı kilitledim ve doktorumun muayenehanesine çıktım. Kapıyı tıkladım. İçeriden duyduğum ''gel'' komutuyla içeri girdim

''Merhabalar'' diyerek hafifçe tebessüm ettim

''Ooo Galina! Hoşgeldin'' dedi ayaklanıp elimi sıkarak

''Hoşbulduk''

''Bugün iyi gördüm seni. Gel bakalım'' dedi oturmam için koltuğu işaret ederek

''Evet. Ne yaptın bakalım 1 haftadır?''

''Sizin kendimi iyi hissetmem için önerdiğiniz her şeyi yaptım. Sabahları koşuya çıkıyorum, rahatlatıcı müzikler dinliyorum, kendimi meşgul edecek her türlü işi yapıyorum''

''Güzel. Umarım ilaçlarını da ihmal etmemişsindir''

İlaç meselesine gelince nutkum tutulur gibi oldu. Nasıl kıvıracağımı bilemedim

''Şey...e-evet'' dedim geçiştirerek

''Tamamdır. O zaman seansımıza başlayabiliriz''

Oturduğum koltuktan kalkıp büyük koltuğa sırt üstü uzanıp bana soracağı soruları cevaplamayı bekledim. Duyduğum hışırtı sesleri eline bugün konuştuklarımızı not almak için kağıt kalem aldığını belli ediyordu. 

''Peki Galina, şu andan itibaren her sorduğum soruya lütfen dürüstçe cevap ver''

''Tamam''

''Son zamanlarda hiç öfke nöbeti geçirdiğin oldu mu?''

Biraz düşündüm. Ufak çaplı da olsa Otabek Victor konusunda hiç şansım olmadığını söylediğinde bir defa geçirmiştim. Bunu söyledim ve sonrasında ağladığımı da ekledim