Yüreğimin Ezberi - Victor Nikiforov x OC [DEVAM ETMEYECEK]

⛸Bölüm 33⛸

Bir süre kareografimizi çalıştık. Çalışmanın sonu Victor'un beni takdir etmesiyle bitti

''Aferin! Baya geliştirdin kendini''

''Senin sayende'' dedim gölün üzerinden inerken

''Bu çalışmayla buz pateni dünyasında epey ses getirecek bir başarıya imza atabiliriz. Ama döndüğümüzde senin kareografinin adını bir düşünelim beraber'' dedi oturup patenlerinin bağcıklarını çözerken

''Beni boşver de ben senin kazandığın günü görmek için can atıyorum. O gün geldiğinde hiç olmadığı kadar gurur duyacağım seninle''

Koluna sarılıp başımı yasladım. O da elini omzuma atıp başını başıma yasladı

''Birlikte başaracağız. Ayrıca ikili kareografimiz de yıllarca konuşulacak''

''Yanımda sen ve senin desteğin olduğu sürece sırtım yere gelmez. Asla kazanamamaktan korkmam'' dedim özgüvenli bir şekilde

Çünkü Victor'un yanımda oluşunu hissetmek kendime güvenmemi sağlıyordu ve daha fazla çalışma isteği geliyordu içime.

Patenlerimizi çıkarıp tekrar normal ayakkabılarımızı giydiğimizde hafif bir rüzgar esmeye başlamıştı. Victor uçuşan atkısını çıkarıp bana bağladı ve bir öngörüde bulundu

''Yine dün geceki gibi fırtına gelecek gibi. Gitsek iyi olacak''

''Haklısın sanırım. Gidelim o zaman''

Victor uzakta karları kazımakta meşgul olan Makkachin'i ıslık çalarak çağırdı

''Makkachin! Hadi oğlum gitme vakti! Ancak gideriz zaten''

Makkachin koşarak yanımıza geldi. Benim etrafımda birkaç tur daire çizdikten sonra bir güzel sevdirdi kendini. Kıkırdayarak başını okşadım.

''Sen ne sevimli bir şeysin öyle''

Victor da bu halimize kıkırdayarak cevap verdi

''Seni baya sevdi''

''Sanırım'' 

El ele tutuşarak karlara bata çıka kulübemize doğru yürüdük. Şaka maka yaklaşık 3,5 saat dışarıda zaman geçirmiştik ve tekrardan uzun bir yürüyüş sonrası kulübemize geldik. 

''Uhh! Soğuk be!'' dedi Victor çıkardığı montunu askılığa asarak.

Montlarımızı ve ayakkabılarımızı çıkarıp oturma odasına geçtik. Koltuğa yüz üstü atıverdim kendimi. Baya yorgun düşmüştüm. Kolumu bile kaldıracak halim yoktu neredeyse. 

''Uff! Yorulmuşum''

Victor eğilip ocak çakmağıyla şömineyi yaktı. Şöminenin alevlenen ateşi Victor'un koynu gibi içimi ısıtmıştı. Odunların çıtırdamaya başlamasıyla gözlerim kapanmaya başladı.

Victor koltuktaki boşluğa oturup elini sırtıma koydu

''Sırtına masaj yapmamı ister misin?''