Yüreğimin Ezberi - Victor Nikiforov x OC [DEVAM ETMEYECEK]

⛸Bölüm 3⛸

Kafeden çıkarken aklıma bir fikir gelmişti. Alyona'yı da bize götürebilirdim. Kıyafet seçmemde bana yardımcı olabilirdi. 

''Hey Alyona bak ne diyeceğim'' dedim tam kapıdan çıkacakken duraksayıp

Elindeki işi bırakıp bana döndü

''Ne oldu canım?''

''Bize gelsene,hem bana elbisemi seçmemde yardım edersin hem de vakit geçirmiş oluruz. Olmaz mı? Evde de kimse yok zaten evde sadece ben varım''

''Ya ben çok isterim ama ne yazık ki erken paydos etme imkanım yok. Seninle akşama görüşelim olur mu?''

''Hadi ya öyle mi? Gelebilseydin ne iyi olurdu ya hem eski günleri de iade etmiş olurduk. Tamam o zaman akşama ben seni alırım istersen''

''Zaten kutlama bahanesiyle edeceğiz ya canım. Olur da...sana zahmet olmasın?''

''Hayır canım altımda araba var nasılsa'' dedim omzunu sıvazlayarak

''O halde bana müsaade. Akşama görüşürüz''

''Görüşürüz. Çok güzel olma sakın bütün gözler sana döner sonra''

Gülüştükten sonra ayrıldık. Arabaya bindiğim gibi eve gittim. Otabek olmadığından sakin sakin oturabilirdim. Rahat bir kafayla da kıyafet seçerdim. 

Victor'u göreceğim heyecanıyla içim içime sığmıyordu ama bir yandan da altıncı hissim bana ters bir şey olacağını söylüyordu. Acaba iç sesimi dinleyip de hiç gitmesem benim için daha mı iyi olurdu? Ya Victor'u tekrar bu kadar yakından görme şansım olmazsa? 

Zaten salona uğradığı yoktu. Bugünlerde yüzünü gören bayram ederdi...

Eve geldiğimde oturup biraz dinlendim. Kendime bir yorgunluk kahvesi yaptım.İçtikten sonra da kıyafet seçmeye koyuldum. Gardırobumda gece elbiselerimi koyduğum ayrı bir bölme vardı. Oradan bugüne kadar aldığım elbiselerimi çıkardım. Bir kırmızı,bir mor,bir de beyaz elbisem vardı. Kırmızı elbisemi yılbaşında giymiştim. Moru da bu yılki mezuniyet balosu için saklıyordum. Gecenin konseptine en uygun düşecek olan beyaz gibi duruyordu. 

Elbisemi elime alıp aynanın karşısına geçtim ve üzerime tuttum. Bu elbiseyle Victor'un karşısında ona gülümsediğimi,onun da bana elini uzatarak dans teklif ettiği hayallerine kapılmıştım. Gözlerim aynadaki simama kilitlenmişti. Boş hayallere kapıldığımı anlamıştım. İçime oturan minik bir umutsuzluğun getirdiği huzursuzlukla yatağıma oturdum.

Victor gibi birinin onca hayranı içinde beni fark etmesi mümkün müydü? Birçok şımarık hayranı onunla ya fotoğraf çekmek için ya da imza istemek için etrafını saracaktı.  Genelde böyleleri salon etrafında daha çok bulunurdu ama partide de olacağı kesindi. 

Anlamıyordum. Onun beni fark etmesi için diğer hayranları gibi şımarık ve görgüsüz mü olmam gerekiyordu? Victor beni bu halimle sevemez miydi?

Sevmek mi? Neler diyordum ben öyle? Yoksa ona karşı hayranlığım başka bir şeye mi dönüşüyordu? Dönüşmesine asla izin vermek istemediğim duygulara mı? 

Aklımdan bu aptal düşünceleri defetmek için üç defa nefes aldım. Elbiseme karar vermiştim. Yılbaşında giydiğim kırmızı elbisemi giyecektim. Saçımı da yukarıdan bir at kuyruğu yapsam kıyafetime uydurabilirdim. Bu kombinin makyajı da en güzel kırmızı rujla tamamlanırdı. İnce ve kısa bir eyeliner da iş görürdü. Elime yalnızca minik bir el çantası dışında bir şey almayacaktım. Zaten arabayla gidecektik.