DEVRİM KADINI

devrim kadını | Canım

Devrim Kadını

|Canım|

"Ben sana liman olurum,"
diyen adamın denizinde boğuldum ben.

🖤

Sevgi göstermek için hep son anları bekliyoruz. Hastane koridorlarını, siren öncesini, veda vaktini.

Ancak bilmediğimiz bir şey var.

Ölümün son anı yok.

O ansızın gelecek, yüreğinize binen pişmanlık hiçbir şeye fayda etmeyecek.

Ölen geri dönmeyecek,

Ya da siz onun gözlerinin içine bakarak, sevdiğinizi söyleyemeyeceksiniz.

Yaşadıklarım ölümden beterdi. Boğazıma dizilen binbir solukla, zihnimi ele geçiren o sesten kurtulmaya çalışıyordum.

Demir yanımda yoktu ve savaşmak her geçen zamanda benim için daha katlanılmaz bir çileye dönüşüyordu.

İkinci kez aynı acıyı tatmak aklımı yitirmeme sebep olurken, Demir yanımdaydı.

En büyük umudum oldu.

Onun varlığı iyileşmemi hızlandırdı.

Çünkü iyileşmek için bir nedenim vardı. Çok güçlü bir neden.

Sevdiğim, yolunu gözlediğim güzel seven adamım. Demir Devrim.

Ömrümün miladı, kışımın baharı.

Kâbusların peşimi bırakmadığı bir uykudan uyandığımda baş ucumda beni seyrederken yakalamıştım Demir'i.

Eve geleli bir haftayı geçmişti. Geldiğim ilk günden bu yana birçok şey değişmişti.

Demir'e dokunduğumda o iğrenç sesi duymuyordum. Nefesim eskisi kadar kesilmiyordu ve temaslardan çok rahatsız olmuyordum.

Dokunulmaktan ya da dokunmaktan tiksinmez olmuştum. Bazen kendimi frenlemem gereksede büyük bir yol katetmiştim. Sevdiğim adamla.

Hâlâ kalabalık mekanlara giremiyordum. Hastane dışında bir yere çıkmıyordum.

Oya hanım bize çift terapisi almayı önermişti. Demir'le ciddi bir ilişkimiz olduğunu anlattığımda, evliliğimizin sağlıklı bir temele dayanması için bizi buna yönlendirmişti.

Temaslardan kaçınmamamda bu terapilerin etkisi yadsınamazdı. Demir bana yaklaşmakta oldukça dikkatliydi. El ele tutuşup sarılmaktan öteye geçememiştik henüz. Doktorum biraz ileri gitmemi istiyordu. Korkularımı yenmem gerekiyordu.

Başımı yastıktan kaldırdım ve sırtımı yatağın deri başlığına verdim. Terleyen saçlarımı ellerimle kulağımın arkasına sıkıştırdım.

Her sabah olduğu gibi yine buradaydı. Bazen uyanamıyor ve işten dönünceye kadar günümü onu özleyerek geçiriyordum. Sabahları aldığım ilaçlardan dolayı geç saatlerde kalkıyordum.