DEVRİM KADINI

devrim kadını | En Güzel Gecem

Devrim Kadını

|En Güzel Gecem|

Özlemek kadın,
başlı başına kıyamet.

🖤

Demir son anda yanağını çevirmiş ve gelecek olan öpücüğü engellemişti. Tabi ki de sevdiği kadın tarafından öpülmek isterdi. Ancak bunun Beren'in kendi rızasıyla olmasını istiyordu. Yarın sabah uyandığında pişman olacağı yada unutacağı bir öpücük olsun istemiyordu.

Beren ise adamı öpememiş olmanın kızgınlığıyla huysuzca söylenmeye başlamıştı bile. "Pis adam, ne kıymetli dudağın varmış," Demir onun bu huysuz hâllerini içi giderek izliyordu. Öyle sevimli görünüyordu ki adama, sarıp sarmalayası herkesten saklayası geliyordu.

Öfkeyle adamın çenesine gözünü dikti. Ellerini başının iki yanına çıkartıp çenesine dişlerini sapladı. Demir aniden çenesinde hissettiği sivri dişlerle donup kalmıştı. Beren ısırdığı yeri öpüp geri çekilmişti. Adam hareketsizce yaşadığı şeyi sorguluyordu. Beren onu ısırmış mıydı?

Kadın adamın tepkisizliğine sinirlenmişti. Bedenini geriye çekerek kollarını göğsünde kavuşturdu. "Öpmeyeceğim seni," dedi. Kaşları çatılmış ve hokka burnunu havaya dikmişti. Demir sabır çekerek arabadan indi. İncecik bir sızlama olan çene kemiğini ovdu. Bu kadın onu sınıyordu. Hele bir de mızmızlanmaları yok muydu tatlı tatlı, ölüp bitiyordu adam.

Beren'in oturduğu tarafın kapısını açtı. Kadın yüzünü diğer yöne çevirince içini çekip başını arabanın içine doğru eğdi. Minik kadının bacaklarına ceketini iyice sarıp dikkatlice kucağına aldı.

"Kendim yürürüm sana ihtiyacım yok," desede ikisi de ayakta dahi duramadığını gayet iyi biliyordu. Demir aksi bir şey söylemeden "Biliyorum Beren, ama ben seni kucağımda taşımak istiyorum," dedi. Kadın hoşnutsuzca dudak büktü. "Peki," demekle yetindi. Demir dirseğiyle kapıyı örttü ve elindeki anahtarın düğmesine basarak arabayı kilitledi.

Apartmanın kapısına varınca Beren'e baktı ancak o çoktan gözlerini kapatmıştı bile. Dikkatlice bacağına oturtup kadının kucağındaki çantadan anahtarı bulup zorlansada kapıyı açtı. Beren'in yaşadığı kata vardığında tekrar kapıyı açmak üzere kadını dizine oturttu. Bu arada sarsıntıdan rahatsız olan Beren gözlerini açmıştı. "Eve mi geldik?" dedi uykulu sesiyle. Demir kafasını salladı. "Evet güzelim,"

Beren heyecanla "Kocacım burası ikimizin evi mi?" diye bağırınca Demir yüzünü buruşturdu. "Beren sessiz ol bir tanem, herkes uyuyor. Kimseyi rahatsız etmeyelim," dedi fısıldayarak. Hazan evde uyuyor demedi elbette. Bir de onu açıklaması vardı Beren'e. Gece gece adam bunu kaldıramayacağını biliyordu.

Karanlık koridoru oldukça meşakkatle aşmış ve Beren'in kaldığı odaya girmişlerdi. Kapıyı kapatıp ışığı dirseğiyle açtığında burnuna dolan tanıdık kokuyla gözlerini yumdu. Odanın her köşesi Beren'i gibi kokuyordu.

Kucağındaki kadını yavaşça tek kişilik yatağın üzerine bıraktı. Boynundaki kollar çekilince doğruldu. "Odamız çok küçükmüş," deyip ayaklarını sallayan kadına gülümsedi. Sarhoş olunca yaramaz bir kız çocuğuna dönmüştü Beren. Konuşmaları, hareketleri adamı kızdırmıyor aksine gülümsetiyordu. Gelecekteki kızlarını hayal etmekten kendini alamadı adam. Beren'e benzeyen minik bir kız çocuğu, ne de güzel olurdu.