DEVRİM KADINI

devrim Kadını | Canımın İçi

Devrim Kadını

|Canımın İçi|

"Sen Bana Nefes, Ben Sana Herkes"

🖤

"Beren yetmez mi bu kadar?"

Deniz'in bıkkın sesiyle başımı yasladığım camdan çekmeden buğulu gözlerimi yanımda oturan adama tuttum.

Bakışlarımız birleştiğinde, irislerini kocaman açtı. "Gözlerinin altı torbalanmış," Kendi kızaran gözlerinden habersizdi. "Demir seni böyle görse durmaz kaçardı yanından,"

Araba kullanan Yağız Mir aynadan bana baktı ve Deniz'i sert bir üslupla uyardı. "Bırak ağlasın, sen karışma,"

"Gözyaşı kalmadı lan kızda,"

"Deniz, sus abiciğim. Bırak rahatlasın,"

Deniz homurdanarak önüne döndü. Yanaklarıma süzülen usul usul damlalar durmuyordu. Bitmez, tükenmez bir acıyla bırakmıştı beni.

Kazağımın koluyla gözlerimi sildim ancak yenileri ıslattı. Cama düşen kar taneleri hızla eriyip suya dönüşüyordu. Trafik yavaş bir seyirde ilerliyordu. Radyoda bugünün anlam ve önemine binaen acıklı bir ayrılık şarkısı çalıyor ve ambiyansı tamamlıyordu.

"Çekmediğim dertler çile kalmadı,
Feryatsız gündüzüm gecem olmadı,
Ağlamadık sokak köşe kalmadı,
Yalnızım dostlarım, yalnızım yalnızım..."

"Yağız radyoyu kapat, çılgın Beren şarkıya eşlik ediyor ve delicesine ağlıyor,"

Deniz'in konuşmasıyla dudaklarımın ardına sakladığım ağıdım yüksek sesle dile geldi. Kollarımı Deniz'in boynuna sardım ve seslice ağlamaya başladım.

"Ah be güzelim," deyip o da beni kolunun altına çekti. "Bu kadar çok mu seviyorsun bizim paşayı,"

"Seviyorum," iç çeke çeke söyleyebildiğim tek kelime bu olmuştu.

Yol boyunca ağladım. Sanırım bir kaç gündür kendimi sıkmaktan patlama noktasına gelmiştim.

Yarın sabah uyandığımda arabasını apartmanın önünde göremeyecektim. Alnım öpüp bana "Göz bebeğim," diyemeyecekti.

Ah Demir, ne çok yer edinmişsin kalbimde, her zerrem seninle dolmuş taşmışta ben fark edememişim...

Bu gece Ayşe annemlerde kalacaktık. Deniz'in refakatiyle asansöre binmiş ve nihayetinde eve girmiştik.

"Demir'in odasında kalabilir miyim?"

Ayşe annem bana sarılıp saçlarımdan öptü. "Kal tabi kızım. Ağlama ama. Gözlerine yazık bebeğim,"

Yapamayacağımı bilsemde "Tamam," dedim.

Odasının önünde durup nefesimi tuttum. Kalbimdeki sancı ne yaparsam yapayım geçmiyordu. Midemde sert bir düğüm vardı. Beni sıkıyor ve sıktıkça nefes almamı güçleştiriyordu.