Παρασκευή, 12 Νοεμβρίου 2019.
«Rose.» ακούμε ξαφνικά την Jane να ψελλίζει και στρέφουμε την προσοχή μας με τον Alex σε εκείνη.
«Jane είσαι καλά;» την ρωτάω αμέσως θέλοντας να βεβαιωθώ πως είναι εντάξει μα όταν δεν παίρνω απάντηση κοιτάξω τον Alex τρομοκρατημένος.
Μου κάνει νόημα να κοιτάξω την κοπέλα στο έδαφος που έχει ξεκινήσει να πεταρίζει τα μάτια της σημάδι πως συνέρχεται και η ανακούφιση με καταβάλλει.
«Που είμαι;» ψιθυρίζει με βραχνή φωνή κοιτάζοντας γύρω της μπερδεμένη. «Είμαστε στην δουλειά σου Jane, ήταν και η Rose εδώ, θυμάσαι τι έγινε;» την ρωτάει ο Alex με σταθερή φωνή και ουδέτερη έκφραση όσο εκείνη παραμένει σιωπηλή για λίγο προσπαθώντας να ανακαλέσει στην μνήμη της τα γεγονότα.
Τα μάτια της γουρλώνουν και μπορούμε και οι δύο να καταλάβουμε πως πλέον έχει θυμηθεί. «Χτύπησα την αδελφή μου.» μουρμουράει με τρεμάμενη φωνή και με τον τρόμο να καταλαμβάνει τα χαρακτηριστικά του προσώπου της. Δαγκώνω τα χείλη μου νευρικά. Πως έχουμε καταλήξει έτσι γαμώτο;
Η Jane ακόμα σοκαρισμένη και αγνοώντας εμάς που προσπαθούμε να την ηρεμήσουμε σηκώνεται απότομα σε καθιστή θέση κάνοντας τα μάτια μου να γουρλώσουν. «Jane ήρεμα, έρχεται ασθενοφόρο.» ψιθυρίζω παρακλητικά όμως εκείνη συνεχίζει να με αγνοεί.
«Οχι πρέπει να φύγω.» μουρμουράει περισσότερο στον εαυτό της καθώς ξεκινά να κάνει προσπάθειες να σηκωθεί στα πόδια της. «Jane εχεις χτυπήσει.» ο Alex της υπενθυμίζει όμως εκείνη αγνοεί επιδεικτικά και εκείνον καθώς συνεχίζει να επιμένει πως θέλει να σηκωθεί.
Παρά τις προειδοποιήσεις και τις ενστάσεις μας η Jane τελικά σηκώνεται όρθια. Ανήσυχοι και οι δύο την παρακολουθούμε καθώς παραπατάει πριν πιαστεί στο σιδερένιο κάγκελο και ανακτήσει την ισορροπία της. Με μια κίνηση ακουμπάει με το χέρι της το πονεμένο σημείο γεμίζοντάς την παλάμη της με αίμα.
Συνεχίζουμε να την παρακολουθούμε δίχως να ξέρουμε τι να κάνουμε ή πως να αντιδράσουμε να κλείνει τα μάτια της ερμητικά κλειστά για λίγο πριν πάρει μια μεγάλη βαθιά ανάσα και ξεκινήσει να κατεβαίνει τα σκαλιά της εξέδρας τρέχοντας προς την έξοδο του μαγαζιού.
«Jane.» φωνάζει ο Alex πανικόβλητος πριν ξεκινήσει να τρέχει πίσω της μα εγώ δίχως να το πολύ σκεφτώ τυλίγω την παλάμη μου γύρω από το μπράτσο του σταματώντας τον και κερδίζοντας μια εξαγριωμένη απειλητική μάτια. Η Jane χρειάζεται να βρει την αδελφή της αυτή την στιγμή.
YOU ARE READING
Without Him
Teen Fiction«Το στόμα μου είναι στεγνό, η καρδιά μου χάνει χτύπους, τα γόνατα μου τρέμουν και τα πόδια μου μετά βίας μπορούν να με κρατήσουν όρθιο. Το μυαλό μου δεν μπορεί να συνειδητοποίησει τι μόλις συνέβη. Το βλέμμα μου είναι καρφωμένο στο σημείο που στεκότα...
