Her Değişim bir Dönüşüm değil. Ama her Dönüşüm bir Değişimdir...
Ben İzel,
İki çocuklu dağılmış bir ailenin hayatta kalan tek evladı,
Hüzün bu hayatta bana doğru aktı ama hep benim tenimde kazılı kaldı.
Aile olmak nasıldı?
Sahi aile korur kolları...
Yalnız sizlerden bir isteğim var... Sizlerin satır arası sahnelere yaptığınız yorumlar beni inanın daha mutlu ediyor. Hatta yazdığınız sahne yorumları bir sonraki bölüm için bana fikir veriyor. Bu yüzden ara yorumlara ağırlık verirseniz sevinirim...
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!
Keyifli okumalar...
***
Genç adam sessizce girdiği odada gördüğü manzara ile içini çekti. Bir süre kapının pervazına yaslanıp manzarayı izleyen Murat, aşağıda bekleyenler aklına gelince hiç kıyamasa da uyandırmak için yatağa doğru yürüdü.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Pembe tulum giydirilmiş bebek, İzel'in elini tutmuş şekilde uyuyordu. İzel ise dün bütün gece bebek ağladığı için uyanık olduğundan dayanamayarak uykuya yeni düşmüş durumdaydı. Gece bir ara bebeğin nefesini kontrol eden İzel'i gördüğünde gülümsemesine engel olamamıştı genç adam...
Truva eğitim merkezinden çıktıktan sonra bir alışveriş merkezine uğrayarak bebek için gerekli ne varsa almışlardı. Devam sütü alarak bebeği beslemek isteseler de, Bebek ısrarla biberonu reddetmiş, İzel ve diğerlerinin uykusuz bir gece geçirmesine neden olmuştu. En son uyandığında ise, Murat sevdiği kadına kıyamayıp üzerindeki talimatlara bakarak sütü hazırlamış, gazını çıkarttıktan sonra kollarında pışpışlarken uyutmuştu. İkizlerin bebekliğinden annesinin yaptıklarını hatırlaması doğal bir yetenek olarak işini kolaylaştırmıştı.
"İzel..."
Genç kız, gözlerini yavaşça araladıktan sonra tekrar yummuştu. Uykuya ne kadar ihtiyacı olduğu belli oluyordu. Kıyamasa da mecburen tekrar seslendi.
"İzelllll... Bebeğim hadi kalk..."
İzel, gözlerini açmak istemese de, bir kaç saniye sonra bebek sözcüğünü duymasıyla aklı başına gelmiş, hızla gözlerini açarak etrafına bakınmıştı. Bebeğin yanında olduğunu gördüğünde ise derin bir nefes vererek yüzüne gelen saçlarını arkaya doğru ittirdi. Parmağını tutan bebeğe sevgiyle bakıp, diğer elinin parmağının tersiyle bebeğin pamuk teninde gezdirdi. O kadar hassas ve narin görünüyordu ki, içinden ılık ılık bir sevgi aktığını hissediyordu bu bebeğe karşı...
"Ben uyumuşum. Hiç uyanmadı mı bir daha?"
Murat, gözlerini bebekten ayırarak sevdiği kadına baktı. O kadar dağılmış görünmesine rağmen bir o kadar da güzel görünüyordu.
"Yok hayatım. Uyandı. Ben sütünü hazırlayıp içirdim. Gazını da çıkarttım. Sonra da uyudu tekrar zaten..."
İzel, gülümseyerek Murat'a baktı. Karşısındaki adamın mükemmel bir baba olacağını her hareketiyle görüyordu. Daha önce hiç bir çocukla yan yana görmediğinden yeni farkına varıyordu bu durumun.
