DÖNÜŞÜM (KİTAP OLUYOR)

53. Bölüm

Selam gençler,

Bölüm aralarına yaptığınız yorumlar o kadar güzel ki, dayanamayıp hemen yazmaya başladım. Beni kırmayıp yorum yaptığınız için teşekkür ederim.

Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın!

Keyifli okumalar...

***

İzel, kucağındaki bebeğe bakarken içinde oluşan sıcacık duygularla tüm hislerini yüzüne yansıtıyordu. Yanında oturan Murat, kolunu İzel'in omzuna atarak onları sardı. İzel tatlı bir gülümsemeyle ona baktığında ise genç adam içinden rabbine şükürler ediyordu. Çok değil yirmi-yirmi beş gün önce İzel'i kaybettiğini düşünüp kahrolurken, şimdi hem sevdiği kadın yanındaydı, hem de bir anda baba olmuştu. Bebeği ilk gördüğü andan beri o kadar çok bağlanmıştı ki, İzel'le onun bebeği olmasını dilemişti içinden. Baba olmak bebeğini ilk gördüğün anda hissettiğin duygularla olur derdi hep babası... Kadınlar için ise rahme düştüğü ilk anda... İzel o kadar güzel yürekli bir kadındı ki, rahminde büyütmeye bile, ona emanet edilen bu bebeği kalbinde sevgisiyle büyüteceğine emindi. Masanın başında operasyon ile ilgili raporu hazırlayan gençlere gözü takıldığında Ufuk ile göz göze geldi. Hayatı ciddiye almayan, sürekli zevzeklik peşinde olan birisi gibi görünse de, Ufuk'un onlara bakarken ne kadar mutlu olduğu gözlerinden okunuyordu.

"Bebek uyudu mu?"

Bebeği kucağından bir an olsun indirmek istemeyen İzel, soruyu soran Poyraz'a bakarak başıyla onayladı.

"Yalnız hep bebek aşağı, bebek yukarı diyoruz. Bu bebeğe bir isim koyulmayacak mı?"

Alper'e bakan Murat, olayların hızlı gelişiminden dolayı akıllarına gelmeyen durumla bakışlarını yanındaki kadına çevirdi.

"Evet ya! Hayatım ismini ne koyacağız?"

İzel parmağının tersiyle bebeğin yanağını okşarken kafasını kaldırmadan cevap verdi.

"Başka bir isim yanına ekleyebiliriz ama annesinin ismi olan Ece'yi de mutlaka koymalıyız bence."

Murat, yanındaki kadının yüreğinin güzelliğiyle hayran hayran bakarken, odada her kafadan bir ses çıkıyordu. Herkes bir isim söyleyince ortamda büyük bir uğultu hakim olmuştu. Murat yanında oturan kadının kulağına eğilerek sessizce fısıldamaya başladı.

"Aşkım... Sizin ailede herkesin isminde bir - iz Eki var. Deniz, Yeliz, İzel... Bebeğimizin isminde de olsa?"

İzel gülümseyerek Murat'a baktı.

"Olabilir tabi. Aklında bir isim var mı?"

"Levent beyi kurtarmaya giderken bir Türkmen grubu kurtarmıştık. Orada yanıma gelen küçük bir kız beni öpüp annesinin yanına koşmuştu. Annesi ona seslenirken duymuştum. Beliz diyordu. O zaman içimden geçirmiştim. İzel'le kızımız olursa Beliz ismi ne güzel olur diye... Ama benim sadece fikir. Senin emeğin daha fazla. Sen ver kararı... "

Ortamda her kafadan isim çıkmaya devam ederken İzel gülümseyerek konuşmaya başladı.

" Biz isime karar verdik."

" Ne koyacaksınız? "

İzel herkesin gözlerine baktıktan sonra minik bebeği koklayarak konuşmaya başladı.

" Kızımızın ismi Beliz Ece Okyay olacak!"

Herkesten onaylayan mırıltılar duyulurken, Murat aşkla bakarak İzel'in şakağına öpücük bıraktı. Sonuna onun soy isminin gelmesi genç adamı mest etmişti.

"Eeee? Hadi o zaman koyalım ismini. Kim ezan okuyacak?"

İzel, Murat'a bakarak bebeği işaret etti.