DÖNÜŞÜM (KİTAP OLUYOR)

2. Bölüm

Selamlar,

Söz verdiğim gibi hızlı hızlı düzenleyip gönderiyorum bölümleri 😉

Herkese keyifli okumalar...

Lütfen oy vermeyi ve yorum yapmayı ihmal etmeyin!

****

"İzeeeeellll!!! Allah'ın cezası velet! Neredesin çabuk buraya gel!"

Genç kız her sabah olduğu gibi büyük bir bağırış ile yatağından fırladı. Bir anda uyanmanın sersemliği ve çığlığın korkusuyla kalbi boğazında atıyordu. Yatağının yanındaki komodinin üzerindeki saate baktığında uyuyakaldığını fark ederek hızla yataktan çıktı. Bugün olacak matematik sınavı için ancak evdeki işleri bitirip yengesi uyuduktan sonra çalışabilmiş, sabaha karşı uyuduğu içinde erken kalkamamıştı. Diğer günler sabah ezanı ile kalkar, kahvaltıyı hazırlayarak yengesinin gözüne batmamaya çalışırdı. Ancak vücudu bu tempoya dayanamamış bu sabah uyuyakalmıştı. Hızlıca lavaboda elini yüzünü yıkayarak uykunun izlerinden arınmaya çalıştı. Mutfağa doğru ürkek adımlarla ilerlediğinde kapıda elleri belinde kızgın ifadesiyle ona bakan zebanisiyle karşılaştı.

"Yenge.. Ben uyuyakalmışım. Çok özür dilerim. Okula da geç kalıyorum."

"Tabi burada senin hizmetçin vardı değil mi? Kahvaltıyı hazırlamamış bir de pişkin pişkin uyuyakalmışım diyor. Çabuk kahvaltıyı hazırla. Akşama misafirler gelecek sonra temizliğe başla. "

"Yenge bugün sınavım var. Gelince herşeyi hallederim."

"Kız ben kime diyorum hala sınav diyor bana. Yürü çabuk!"

Okuldaki sınavı için bir kez daha şansını denemek üzere ağzını açtığında yengesinden yediği tokat ile yere yuvarlandı. Kadının gözlerindeki bakış, yaşayacaklarından kurtuluşunun olmayacağını belli ediyordu. Uzun süredir süren bu şiddete karşı acı çektiğini hissettirmemeyi öğrenen İzel, acısından zevk alan bu cani ruhlu kadını sevindirmemek için yüzünü bile buruşturmadan ayağa kalkmak üzere doğruldu. Yerde oturur halde duvara yaslanan genç kızdan hıncını alamayan Şule, ayağındaki terliğin sert tabanını umursamadan genç kızın karnına doğru tekme attı. Yaklaşık yarım saat süren bu eziyetin ardından yorulan kadın, tahta zeminin üzerinde kıvranan genç kızı umursamadan mutfağa girerek sigarasını yaktı. Zorlukla kahvaltı masasına oturup bir parça ekmek ağzına atan genç kız, yine psikopat ruhlu kadının engeline takıldı.

"Bir de oturmuş yemek yiyecekmiş. Kalk çabuk evi temizle. Yok, sana yemek filan!"

İzel, hafta içlerini okuldan dolayı severken, sabahları yengesiyle yalnız kalıp bu işkencelere maruz kaldığı için bir yandan da sevmiyordu. Amcası evde olduğunda en azından sadece bakışlarıyla huzursuz eder, el kaldırmaya cesaret edemezdi. Sınavı kaçırdığı yetmezmiş gibi, vücudunda hissettiği ağrılarla mücadele etmeye çalışarak temiz olan evi bir kere daha temizledi. İşler bittiğinde ürkek adımlarla evin içinde yengesini arayan genç kız, Şule’yi yatak odasında başına tülbent bağlamış şekilde uzanırken buldu.

"Yenge... Şey ben işleri bitirdim. Okula gide..bilir miyim?"

Korkudan sessizce söyledikleriyle çaresizce kekelememesine sinir olmuştu. Bu kadının karşısında tepki vermeyi bekleyen içindeki canavarı hep biraz daha sabır diyerek geri plana gönderiyordu. Az kalmıştı zaten. İstediği gibi okulu tamamlarsa ardına bile bakmadan kurtulacaktı bu tımarhaneden.