𝙎𝙝𝙚'𝙨 𝙖 𝘽𝙚𝙖𝙪𝙩𝙮 𝙬𝙞𝙩𝙝 𝘽𝙧𝙖𝙬𝙣

9. HER OLD FRIENDS

♕

ㅡ어 THIRD PERSON

Nagtungon na ang tatlo sa loob ng cafeteria ng eskwelahan. Jurien confidently pushed the glass door at bumungad sa kanila ang mga tingin ng iilang tao sa loob.

The cafeteria is wide, fresh and uncrowded. Aminado silang doble ito sa laki ng cafeteria ng Avilla. Magarbo at maaliwalas din ito tignan at gaya sa itsura ng Conference Room, may mga malalaking glass windows din ito sa bawat pader at mga malalaking halaman na nakalagay sa mga malalaking paso sa bawat bandang gilid. May mga nakalinyang table na may tig-aapat na upuan at nasa unahan ang counter kung saan ikaw mismo ang kukuha ng sarili mong pagkain doon.

Nakayukong pumasok si Aleah sa loob. Pamilyar ang amoy sa loob ng cafeteria, ayon sa kanya ay wala pa rin palang pagbabagong naganap roon. Halos parehas lang ang itsura ng eskwelahan noong araw na umalis siya at ngayon. Walang pinagbago.

It gradually brings back her old memories. Mapakla siyang napangiti nang maisip niya 'yun.

Nang makakita sila ng pwesto, sabay silang umupo doon. Tinignan ni Jurien ang counter bago ibinaling ang tingin sa dalawang dalaga.

"Anong order niyo?" tanong ni Jurien sa dalawa.

"Coffee lang ang sa akin. Ikaw, Aleah? Anong order mo?"

Umangat ang gilid ng labi ni Jurien habang napailing ng konte. Kape sa ganitong oras? Well, that's Daez for you all.

Aleah snapped out. "Ah, a-ano? Ah, 'yung order ko?" she shyly smiled when she realized that she dumbfounded for a second.

"Kahit ano na lang. Teka, kayo ba ang mag-o-order ng pagkain ko?"
sabay namang tumango sila Jurien.

"Yeah." Jurien answered while taking a couple of glimpse at Daez.

Alam niya ang balak ng dalaga sa simula pa lang. Hanggang sa nakaapak pa ang mga paa ni Aleah sa eskwelahang Astor. Lilimitahan nila ang pakikisalamuha nito sa ibang tao. Alam din nila na naiilang si Aleah sa loob. And also, they knew in the first place that this place they're in had an awful memories of their friend, Aleah.

"Dito ka lang ah." Daez stated while looking her.

Her deep dark green eyes tells her to be aware. She got blank space while looking at Daez, she can't help herself not to be amaze of the pair of beautiful eyes she's seeing.

Ang ganda talaga ng mga mata ni Daez. It expressed her thoughts well. "Nalimutan mo bang mag-contact lenses, Daez?" nakangiting tanong niya.

Napaawang naman ng labi ng dalaga bago magsalita. "Tch, kaya pala." pabulong na aniya.

"Just don't stare someone, Daez. You'll freak them out." suhestiyon ni Jurien saka tinapik ang balikat ng dalaga.

"Well, whatever."

"Hahaha! Aakalahin nilang nag-contact lenses ka niyan, Daez. Actually, I noticed it while we are still at Avilla."

"Then why the heck didn't you tell me?"

"Because, I'm not in a mood." nakangising sagot sa kanya.

Umirap na lang si Daez sa sinabi ni Jurien saka sabay na silang tumayo para mag-order ng pagkain. Napatawa na lamang si Aleah nang tignang ang dalawang kaibigang nagsasagutan.

"O-order lang kami ah." paalam ni Jurien.

Aleah nodded as response.

Nang makaalis na ang dalawa, doon nagsimulang maramdaman ni Aleah ang paglutang ng kahinaan niya. Parang bumabalik ang dati niyang pakiramdam na mag-isa at palaging inaapi.