De zoon van Harry Styles {NL} VOLTOOID

Hoofdstuk 52

CLAIRE

Wanneer ik de deur opendoe, zie ik Niall daar staan. Hij heeft een grijze hemd aan met een donkere jeans. Hij heeft ook een bril aan, die hem trouwens zeer goed staat. Hij ziet er zeer knap uit. 'Hi,' zeg ik uiteindelijk en zie hem kijken naar mij met een brede glimlach op zijn gezicht. 'Hi. Je ziet er prachtig uit,' zegt hij. 'Jij ook,' zeg ik.

'Gaan we dan?' vraag ik. 'Jep, kom. Het is wel een lange rit naar de locatie,' zegt hij. 'Naar waar gaan we misschien?' vraag ik. 'We gaan naar Long Island,' zegt hij. 'Dat is inderdaad een eindje,' zeg ik lachend. 'Ik had anders gedacht dat we elkaar vraagjes konden stellen. Ik ben een potje met daarin vraagjes, zodat we elkaar nog beter leren kennen,' zegt hij. We stappen in zijn auto en ik zie dat hij van alles meeheeft.

'Wat heb jij allemaal mee?' vraag ik lachend terwijl hij de auto start en vertrekt. 'Dekens, handdoeken, kussens en extra truien voor mochten we in het water willen,' zegt hij. 'Oh, ik heb niets mee om te zwemmen,' zeg ik lichtjes paniekerig. 'Je hebt toch een onderbroek en een bh aan?' vraagt hij. Ik schud blozend met mijn hoofd. Zijn ogen gaan wijd open. 'Ik heb geen bh aan,' zeg ik stil. Ik zie hem slikken en zijn ogen gaan heel snel naar mijn borsten en terug naar mijn ogen waardoor ik nog meer moet blozen. 'Wel, je kan dan nog altijd mijn hemd aandoen,' zegt hij na even kuchen. 'Euhm, waar is de pot?' vraag ik vlug zodat we het over iets anders hebben. 'Daar,' zegt hij lachend en wijst het handschoenkastje aan. Ik doe het open en zie inderdaad een pot met allemaal kleine briefjes erin.

Ik doe het open en neem er een papiertje eruit. 'Goed, als je nooit meer zou moeten slapen, wat zou je dan in de plaats doen?' vraag ik hem en kijk hem aan. Hij denkt even na en zegt dan: 'Als ik de enigste zou zijn, dan zou ik vooral naar buiten gaan en gewoon genieten van buiten te lopen zonder bang te zijn dat mensen me gaan overrompelen of foto's gaan nemen. Ik mis dat, gewoon lopen in de straten, op het gemak zonder stress. Ik hou enorm veel van mijn fans, maar soms wil ik gewoon rust.'

Ik knik en snap het ergens wel. Toen het nieuws van Merlijn nog maar net uitgekomen was, was ik ook bang om naar buiten te gaan met Merlijn. Het doet deugt dat ik nu gewoon kan wandelen op openbare plaatsen. 'Jij?' vraagt hij. 'Ik zou waarschijnlijk naar een park, grasveld of gewoon ergens rustig gaan en op mijn gemak een boek lezen of naar muziek luisteren, want sinds ik Merlijn heb, is mijn leven best druk geworden en heb ik niet vaak de tijd om alles los te laten en gewoon te ontspannen. Ik zie Merlijn enorm graag, begrijp me niet verkeerd, maar soms wil ik tijd voor mezelf,' zeg ik.

'Ok, volgende. Welke kleine dingen maken je dag?' vraag ik. 'Een goeie kop koffie om mee te beginnen en natuurlijk omringd worden door mensen die ik graag zie. Oh, en als mensen je spontaan en gemeend een goeiedag wensen. Sommigen zeggen het wel, maar je ziet aan hun glimlach dat ze het totaal niet menen. Spelende kinderen zijn ook altijd geweldig. Als ik bijvoorbeeld met Theo speel en hij lacht van plezier dan smelt mijn hart bij het horen van dat geluid. Jij kent dat waarschijnlijk,' zegt hij en kijkt dan even naar mij voor hij zicht weer focust op de baan. 'Ja, inderdaad, niets mooier dan je kind te horen lachen en zeker als jij de oorzaak ben van zijn gelach, ook al lacht hij je uit," zeg ik lachend en hij lacht mee. 'Een goeie knuffel doet hem ook altijd. Jij?' voegt hij er nog bij. 'Merlijn. Als hij me gewoon stevig knuffelt of een kusje geeft of "mama" zegt of zegt dat hij me graag ziet, dan kan mijn dag niet stuk. Ik weet nog toen hij voor de eerste keer zijn vingers wikkelde om mijn wijsvinger. Ik was gewoonweg aan het huilen omdat zijn vingers om mijn wijsvinger was,' zeg ik lachend.