COMPLETED/VOLTOOID
I also am working for a English version of this book
Claire Jones is 19 jaar en ging net beginnen aan haar studie. Tijdens haar vakantie met haar vriendinnen, Sara en Robin, in Parijs gebeurt er iets dat bijna alle meisjes van d...
Ik ben aan ontbijten. Sara maakt ondertussen Merlijn klaar.
"Ik weet het. Ik heb geen flauw idee wat hij wilt. Wanneer hij Merlijn wilt zien, wat hij wilt qua de media. Ik hoop echt dat het goed zal gaan."
Net op dat moment komt Silas in de keuken. Hij heeft sinds dat telefoongesprek niet veel gezegd. Ik heb dat wel nodig, helemaal nu met al dat gedoe met het Merlijn. Ik heb hem nodig.
"Hey, schat. Goed geslapen?", vraag ik.
"Kan beter.", antwoordt hij droog.
Aan Robins gezicht zie ik dat ze door heeft dat het niet goed zit tussen ons.
"Ik ga Sara helpen.", zegt ze en gaat naar de kinderkamer.
"Silas? Alles oké?", vraag ik bijna fluisterend.
"Ja, tuurlijk, waarom niet?", zegt hij zonder naar mij te kijken.
"Omdat je al sinds gisteren zo stil ben."
"Ik praat toch?"
"Als je dat praten kunt noemen."
"Tja, dat is dan jouw probleem.", met dat gezegd te hebben gaat hij naar de badkamer en gaat in de douche.
"Wat is zijn probleem?", vraagt Sara als ze naar de keuken komt met Merlijn in haar armen met Robin achter haar.
"Hij heeft moeite dat Harry in ons leven is gekomen.", geef ik toe.
"Hij zei toch dat hij er geen probleem mee had, toen je hem zei dat hij de vader is?", vraagt Robin.
"Ja, om geen problemen te veroorzaken tussen ons, Silas en ik. Ik heb het al altijd geweten dat hij het wel een probleem vond. Hij kropte het allemaal op en nu... Nu ontploft het in ons gezicht.", zeg ik.
"Het komt wel goed.", zeggen ze in koor.
"Ik weet het niet. Goed, ik ga me omkleden. Geven jullie Merlijn zijn eten?" Ze knikken ja voor ik naar de slaapkamer ga.
Ik doe een simpele witte T-shirt en een jeansrok aan.
Ops! Esta imagem não segue nossas diretrizes de conteúdo. Para continuar a publicação, tente removê-la ou carregar outra.
Net wanneer ik weg wilgaan, komt Silas binnen. Hij kijkt me aan met rode ogen. Hij heeft geweend, ikzie het. Ik ga naar hem toe en knuffel hem. Hij knuffelt me terug en zo blijvenwe een lange tijd staan. Dit hebben we allebei nodig, ik snap dat dit moeilijkis voor hem, maar dat is het ook voor mij.
"Het spijt me.", fluistert hij in mijn haren. Hij kust me in mijn haren. Hij laat een spoor achter van kusjes tot aan mijn mondhoek. Hij kijkt diep in mijn ogen.
"Sluit me niet buiten Silas. Ik hou van je. Ik heb je nodig, nu zeker. Merlijn heeft je ook nodig, ook al is Harry hier. Wij hebben je nodig.", zeg ik hopend om een glimlach op zijn gezicht te toveren. Het lukt niet.
