Felaketin İçinde

Korktuğun Şey Olmayacak

-Bu taraftan arkadaşlar.
-İşte A104.
Candan ve arkadaşları A104'ün önüne geldiler ve yavaşça kapıyı çaldılar.
-Kapı çaldı.
-Candan olmalı.
Ekin yavaşça kapıyı açtı.
-Hoş geldiniz, gelin.
Candan ve arkadaşları içeriye girdi arkasına Ekin kapıyı kapadı.
-Oturun.
-Selam.
-Merhaba.
-Ben Hazal.
-Bende Burak.
-Memnun oldum.
-Memnun oldum.
Ekin, herkesin ortasına geçti.
-Evet, bir plan yapmalıyız. Arkadaşlarımızı, kardeşimizi ve sevgilimizi bulmamız lazım.
-Haklısın Ekin, planın var mı?
-Bence güvenlik kontrol merkezinde, onların nereye gittiğine dair bir şeyler bulabiliriz.
-Evet olabilir.
-Peki içeriye nasıl girecez?
-Güvenliklerden birine ihtiyacımız olacak.
-Evet ama hangisi bize yardım eder.
-Aaa güvenlik Z bize yardım edebilir.
-Sanmıyorum.
Bu sırada koridordan yürüme sesi geldi.
-Işıkları kapayın ve yatın.
Işıkları kapadılar ve yattılar. Odanın kapısı açıldı. Herkes ses çıkarmamaya çalıştı. Aradan bir dakika geçti ve kapı kapandı.
-Gitti mi?
-Sanırım. Işığı açın.
Buse ışığı açtı.
-Tamam.
-Aaaaaaa.
-Ne oldu?
-Arkana bak.
-Aaa.
Güvenlik Z odanın duvara bitişik koltuğuna oturmuş bir şekilde Ekin'e bakıyordu.
-Senin burda ne işin var?
-Siz niye uyumadınız?
-Uyku tutmadı. Aslında şimdi uyuyacaktık. Neyse biz uyuyalım. İyi geceler.
-Ekin?
-Ne?
-Boş yapma.
-Boş yopmo. Çok komik.
-Evet, niye uyanıksınız ve ayrıca sizin burda ne işiniz var?
-Şey biz.
-Komşu ziyareti, ne var bunda?
-Bu saate?
-Tamam ya, ben söylüyorum. Diğerlerinin nereye gittiğini bulmaya çalışıyoruz.
-Bakın, bunu size söylemem doğru değil.
-Neden?
-Çünkü bende bilmiyorum ama güvenlik kontrol merkezinde bir harita var orda gösteriyordur nereye gittiklerini.
-Peki neden onları aldınız?
-Çünkü, yeterince erzak yoktu ve onları burda tutsaydık hepimiz açlıktan ölecektik. Onları gönderdiğimizde sadece onlar ölecekti. Bakın yapacak başka bir şey yoktu.
Herkes şaşkınlıkta etrafa baktı.
Ekin ayağa kalktı.
-Ne diyorsun sen? Benim canımı, kalbimi aldınız.
-Ekin sakin ol.
-Benimde kardeşimi aldılar ama bunları sakin bir şekilde konuşmalıyız.
Ekin derin bir nefes aldı ve geri yerine oturdu.
-Haklısın ama ne o bensiz ne de ben onsuz yapabilirim. Ben onu biliyorum bana ağlamayacam demişti ama kesin ağlamıştır.
-Ekin sende ağladın ama.
-Neyse konumuz bu değil. Güvenlik kontrol merkezine nasıl gideceğiz?
-Yarın gece saat 2 de yine bu odada buluşalım. Ben sizi götürecem.
-Peki tamam.
-Tamam.
-Hadi sizde uyuyun, sizde odanıza gidin.
-Tamam.
-Görüşürüz arkadaşlar.
-Görüşürüz.
Candan ve arkadaşları koridora çıktılar ve kendi odalarına gittiler.
-Hadi sizde uyuyun.
-Tamam.
-Yarın görüşürüz.
-Görüşürüz.
Güvenlik Z'de odadan çıktı.
-Hadi bizde uyuyalım.
-Siz uyuyun.
-Sen?
-Biliyorusun Elif, o yokken uyumak istemiyorum. Onun kokusunu içime çekerek, saçlarını okşayarak, onu öperek uyumaya alıştım.
-Ekin yapma böyle. Berk bunu duysa çok üzülürdü.
-Ama burda değil, keşke burda olsada bana bu söylediklerim için kızsa, yeterki burda olsun. Bağırsın, kızsın ama yanımda olsun.
-Ekin lütfen böyle deme, onları bulacaz ama dinlenmen lazım. Lütfen biraz dinlen.
-Haklsın Elif, tamam uyurum bende.
-Tamam Ekin iyi geceler.
-İyi geceler.
Buse, Elif ve Ekin yataklarına geçtiler. Bu sırada Berk olduğu odanın penceresinden sonsuzluğa uzanan karanlığa bakıyordu.
-Berk.
-Efendim.
-Uyu artık.
-Uyumak istemiyorum.
-Ama uyumak zorundasın, Ekin bunu duysa üzülürdü.
-Biliyorum.
-O zaman.
-Tamam peki.
Berk yatağa geçti. İçinden çok korkuyorum ya bir daha onu göremezsem ya onu sonsuza dek kaybedersem. Berk'in gözünden bir damla göz yaşı aktı. Bu sırada Ekin'de içinden biliyorum şuan korkuyorsun ama korkacağın şey asla olmayacak. Belki şuan ağlıyorsun ama ağlama çünkü yanında değilim. Sana ağlama demiyorum ama yanımda ağla, omzumda ağla. Bu dediklerimi duymuyor olabilirsin ama hissediyor olman yeter. İyi geceler aşkım.
Berk gözünden akan göz yaşlarını sildi ve içinden iyi geceler birtanem dedi.